Burza, wywołana przez słowa ministra Schetyny o Ukraińcach którzy wyzwolili Oświęcim (bo uczynił to 1 Front Ukraiński…) zdążyła się przewalić, ale nikt chyba nie zwrócił uwagi na pewien jej kontekst.

Otóż Schetyna być może powiedział to, co powiedział, bo ot tak sobie coś palnął. Być może uczynił to po prostu z niewiedzy. Ale nawet jeśli tak, to wyszło bardzo dobrze, i sternikom polskiej polityki sugerowałbym więcej takich lapsusów.

Dlaczego?

Dlatego, że Schetyna (znów: nie wiem czy świadomie) zastosował wobec władzy rosyjskiej dokładnie tę samą metodę perswazji czy przemocy słownej, którą ta władza stosuje wobec rozmaitych swoich przeciwników. W tym – wobec Polski.

To przecież bardzo po putinowsku: rzucić, ot tak, coś jawnie nieprawdziwego, za to obraźliwego, a potem szeroko otworzyć oczy ze zdumienia: o co chodzi? To jedna z metod na wprowadzenie przeciwnika w stan rozedrgania, co ułatwia wiele gier. I na obniżenie jego samooceny, bo jak tu mieć wysoką samoocenę, kiedy dajemy się obrażać. Bezczelność popłaca na wiele sposobów.

Można powiedzieć, że pakt Ribbentrop-Mołotow był w zasadzie ok. Można powiedzieć, że Ukraina to przestrzeń, a nie żadne tam państwo, a następnego dnia zasiąść do rozmów z prezydentem tego kraju.

Wolno nam.

Więc jak tak, to polskiemu ministrowi wolno też powiedzieć, że to nie Rosjanie tylko Ukraińcy wyzwolili Auschwitz. W zasadzie czemu nie?

Nie wprowadzimy w ten sposób Kremla w stan rozedrgania analogiczny do tego, w jaki Polaków wpędza każda putinowska prowokacja. Ale wystarczająco miłe jest już to, że media rosyjskie dostały wścieklizny. To dobrze. To język, który jest tam dobrze rozumiany. „Obrażają? Znaczy czują się pewnie. Znaczy są mocniejsi, niż myśleliśmy”.

Piszę to z przykrością, bo sporo dałbym za polsko-rosyjskie pojednanie. Ale skoro to jest niemożliwe, to warto zrealizować choćby plan minimum. Czyli zacząć odpłacać pięknym za nadobne. Przywracać równowagę, choćby tylko w tych sferach, które są w naszym zasięgu.