Słowo „Polska ” nie padło w ujawnionym dziś raporcie Senatu USA na temat tajnych więzień CIA. Jest miażdżący: zarzuca CIA, że traktowała więźniów w sposób wyjątkowo brutalny. A w dodatku tortury były nieskuteczne i nie doprowadziły do zdobycia ważnych informacji.

Możemy mieć tylko nadzieję, że opisywany w raporcie więzień, który zamarzł przykuty łańcuchem do podłogi, nie zmarł w ośrodku w Starych Kiejkutach, ale na przykład gdzieś pod Wilnem. Zapewne to tylko kwestia czasu, kiedy i ta informacja wycieknie do opinii publicznej.

Trudno powiedzieć, co w opublikowanym dziś streszczeniu raportu wywiera większe wrażenie. Czy fakt, że tortury były znacznie bardziej drastyczne, niż do tej pory dawano nam do zrozumienia. Czy też to, że prowadzili je psycholodzy, którzy dla dużych pieniędzy gotowi byli na wszystko, jednak nie potrafili zdobyć kluczowych informacji. Jak twierdzi raport, nie jest prawdą, że to informacje zdobyte podczas przesłuchań posłużyły do zlokalizowania Osamy bin Ladena. Ocena tego, jaki wnioski z raportu są gorsze, zależy oczywiście od punktu widzenia – czy przeważa w nas wrażliwość czy pragmatyzm.

W każdym razie połączenie okrucieństwa i braku wywiadowczych efektów robi fatalne wrażenie.

Fatalne konsekwencje może mieć także samo ujawnienie raportu. W pewnych sytuacjach mowa jest srebrem, a milczenie złotem i to chyba jest właśnie taka sytuacja.

USA najwyraźniej spodziewają się, że raport wywoła wzburzenie wśród muzułmanów. Postawiły w stan gotowości swoje siły na całym świecie. Otwarte pozostaje pytanie, co powinni zrobić Ich sojusznicy, którzy w poczuciu zagrożenia po 11 września zgodzili się, by na ich terytorium były tajne więzienia. Utajnienie nazw tych państw w raporcie ma niewielkie i raczej symboliczne znaczenie.

Polska przegrała już w Trybunale w Strasburgu sprawę odszkodowań dla przetrzymywanych w Starych Kiejkutach dwóch islamistów. Jeśli to będzie jedyna cena, jaką zapłacimy za daleko idącą pomoc USA, możemy mówić o szczęściu.