PKW już trzeci dzień walczy z wynikami wyborów, nie mogąc sobie poradzić ze złożonością materii, a Gazeta Wyborcza od tylu samo dni próbuje sobie jakoś poradzić  z wynikami nie podanymi przez PKW, a przez Ipsos.

I radzą sobie coraz sprawniej. A i zawsze jakieś życzliwy ekspert się znajdzie, który pomoże zinterpretować sytuację. Np. taki, który powie, że właściwie, to nie ważne kto wygrał wybory, bo i tak wygrała PO. Prof. Radosław Markowski poleca swe usługi i na łamach Gazety Wyborczej tłumaczy Jarosławowi Kaczyńskiemu dlaczego te wybory przegrał, choć wygrał:

Więc zadaję panu prezesowi Kaczyńskiemu pytanie: w jakim sensie pan wygrał? Czy będzie pan premierem? Nie, nie będzie. Czy pańscy politycy zostaną ministrami? Nie, nie zostaną. Czy pańscy ludzie wygrali wybory na prezydenta w jakichś dużych miastach? Nie, nie wygrali. Wszystko wskazuje na to, że nadal największym miastem, w którym wygrają, będzie Radom. Z całym szacunkiem dla Radomia, to nie jest przełom.

Ale i to nie wszystko. Prawdziwy swój kunszt Radosław Markowski pokazał, tłumacząc zdezorientowanym czytelnikom GW:

O wygranej decyduje nie to, ile się dostało głosów, ale to, czy się zdobyło władzę.

I nic to, że według Ipsos (bo wiadomo, PKW ciągle liczy) PiS dostał obiektywnie rzecz biorąc więcej głosów do sejmików. Grunt, że czytelnik Gazety może spać spokojnie.

Zresztą odkręcanie kota ogonem zaczął zaraz po wyborach Michał Kamiński:

Myślę, że Kaczyński przegrał te wybory z panią premier Kopacz! (…) Ewa Kopacz wygrała z Kaczyńskim!

Jak się człowiek dobrze postara, to wszystko da się odpowiednio wytłumaczyć. Tylko czy Ewa Kopacz nie powiedziała przypadkiem, że Michała Kamińskiego i tak nie zatrudni w roli doradcy?

PS. Gazeta Wyborcza obszernie podpisała Prof. Radosława Markowskiego: politolog, Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej, dyrektor Centrum Studiów nad Demokracją. Członek rad redakcyjnych kilku światowych czasopism politologicznych, w tym „European Journal of Political Research”. Szef Polskiego Generalnego Studium Wyborczego, badania, które od 1997 r. analizuje zachowania wyborcze Polaków, oraz „Demokratycznego Audytu Polski”. Wykłada na uczelniach polskich i amerykańskich. W długim biogramie nie znalazła się tylko jedna funkcja pana profesora: przedstawiciel premiera w rządowym CBOS. Nie pasowało do tezy?