Skandal wywołany przez kompromitującą wypowiedź marszałka Sejmu przetacza się głośnym echem w kraju i za granicą. Nie zamierzam pastwić się nad Radosławem Sikorskim i przypominać wszystkie jego dotychczasowe wpadki, ani po raz „enty” udowadniać, że jest człowiekiem na niewłaściwym miejscu.

Po jego ostatnim, bezprecedensowym w dziejach światowej dyplomacji wyskoku, mam tylko trzy pytania do polskich polityków. Na dwa z nich odpowiedziałem sobie sam. Trzecie oczekuje na odpowiedź.

Czy Radosław Sikorski ma poczucie honoru? Nie, bo gdyby je miał, to już wczoraj wieczorem, zamiast mętnego i infantylnego tłumaczenia się z udzielonego wywiadu dla Politico, złożyłby rezygnację ze stanowiska. Nie on pierwszy i nie jedyny, że wspomnę tylko prezydenta RFN Horsta Köhlera, który cztery lata temu podał się do dymisji również po niefortunnym wywiadzie, dotyczącym polityki bezpieczeństwa Niemiec; Köhler wyraził się niejasno o potrzebie bronienia przez Bundeswehrę także interesów gospodarczych swego kraju.

Czy nie stać nas na lepszego reprezentanta narodu na fotelu marszałka polskiego parlamentu? Bynajmniej, jest wiele wybitnych postaci, które na to zasługują. Pozostaje tylko kwestia woli politycznej, z czego wynika moje ostatnie pytanie:

Czy politycy partii reprezentowanych w Sejmie mają poczucie honoru i czy odwołają Radosława Sikorskiego? Jeśli tak, jego sprawa będzie przynajmniej częściowo załatwiona, gdyż wyrządzone przez niego szkody wizerunkowe naszego kraju na arenie międzynarodowej trzeba będzie długo jeszcze naprawiać. Jeśli PO i PSL utworzą „Komitet Ocalenia Sikorskiego” i na stanowisku marszałka, jeżeli zwycięży partyjny partykularyzm, współrządzący sami sobie wystawią świadectwo: polityków, dla których odpowiedzialność za słowa i czyny, ich własny kraj ma znaczenie podrzędne. Odpowiedź posłyszymy wkrótce…