Żal mi mojego ulubionego przez dziesiątki lat medium. Radiowej Trójki.

Wyróżniane nie tylko ze względu na wzorowe kształtowanie gustów muzycznych, z umiejętnością podchwytywania najnowszych prądów w światowej muzyce popularnej, ale też z powodu ciekawej, rzetelnej publicystyki, która swój wysoki poziom utrzymywała dzięki oryginalnym osobowościom prowadzących. Trójka, dzięki indywidualnościom , często błyszczała na tle radiowej przeciętności, szczególnie, gdy idzie o rozgłośnie publiczne. Zawsze też miała - i ma do dziś - własnych świetnych dziennikarzy różnych specjalności, rewelacyjnych prowadzących, nie tracących języka gębie,  w najbardziej zaskakujących sytuacjach, co się zawsze zdarzyć może w radio na żywo.

I oto przez ostatnie kilka lat, każdy zauważa równię pochyłą po jakiej stacza się publicystyka w Trójce, a wraz nią całe radio i jego słuchalność. Powód jest oczywisty, od momentu objęcia kierownictwa Trójki przez Magdalenę Jethon, rozgłośnia jednym susem dołączyła do mediów mainstreamowych, popierających nachalnie i bezwstydnie rząd i królową polskich partii - Platformę Obywatelską.

Zaczyna to trochę przypominać czarne lata PRL, kiedy w mediach nie było miejsca na nic innego poza propagandą.

Najbardziej namacalnym dowodem kreowania przez Trójkę nowoczesnej propagandy, zgodnej z rządowym kodeksem powinności usłużnych dziennikarzy, był niedawny program Beaty Michniewicz, prezentujący przesłuchanie Elżbiety Bieńkowskiej w roli kandydatki na stanowisko komisarza.

Takie tony lukru wydzielały się z anteny, że aż dziw, iż moje małe radyjko, w którym słuchałem programu, przeżyło. Nieskończone zachwyty, jakie rzekomo wzbudziło przesłuchanie wśród parlamentarzystów europejskich, niemal poruszyło całą Brukselę. – Rewelacyjne odpowiedzi Bieńkowskiej sprawiały, że Polska może być dumna z takiej przedstawicielki w Unii Europejskiej - brzmiała teza programu. Elżbieta Bieńkowska w czasie przesłuchania świeciła blaskiem gwiazdy pierwszej wielkości – usłyszałem. Zasnąłem radosny i spokojny.

Następnego dnia przeżyłem szok. Niemal nie zakończył się depresją, wymagającą długotrwałej hospitalizacji. Wszystko, co usłyszałem w programie Beaty Michniewicz, okazało się kłamstwem. Bujdą na przeżartych rdzą resorach. Otóż, Bieńkowska wypadła najgorzej z przesłuchanych do piątku 21 kandydatów na komisarzy. Jedna z frakcji była niezadowolona do tego stopnia, że będzie wnosiła, aby Bieńkowskiej zabrać sprawy związane z wyrobami farmaceutycznym i lekami i przeniesienia ich do kompetencji komisarza ds. zdrowia. Co ciekawe, uczestników przesłuchania spoza Polski, uderzyła arogancja i buta Elżbiety Bieńkowskiej.

Jestem niemal pewien, że te cechy nie są obce niektórym prowadzącym obecnie flagowe programy publicystyczne radiowej Trójki. To niedobrze wróży mojej skłonności do depresji.