Jak zwróciłem uwagę adresatem ustawy o odwróconym kredycie hipotecznym są w zasadzie wyłącznie banki komercyjne. O ile wejdzie ona w życie, to podobnie jak na opcjach walutowych, kredytach frankowych zarobią one kolejne miliardy złotych tym razem kosztem polskich emerytów, będących właścicielami nieruchomości.

Słusznie zwrócono uwagę, że polscy emeryci czekają od kilku lat na zupełnie inną ustawę, a mianowicie, na ustawę o rencie dożywotniej, która w zamian za przeniesienie własności nieruchomości zapewniłaby im dożywotnio określone świadczenia pieniężne, a nie świadczenia ograniczone czasowo, tak jak czyni to ustawa o odwróconym kredycie hipotecznym.

Renta dożywotnia, pomimo braku regulacji ustawowej, funkcjonuje już na naszym rynku. Jej podstawą są przepisy kodeksu cywilnego (art. 908 – 916 k.c.). Przepisy te są nadużywane z uwagi na specyficzny charakter umowy dożywocia. Należałoby więc ten tzw. dziki rynek, którego często ofiarą padają osoby starsze wreszcie ucywilizować. Mogłoby to nastąpić, o ile instytucja renty dożywotniej zostałaby także wreszcie uregulowana w odrębnej ustawie.

Ogólne założenia konstrukcji umowy renty dożywotniej zostały już dawno opracowane przez Rządowe Centrum Legislacyjne, a projekt tej ustawy miał trafić pod obrady Rządu w II kwartale br. Niestety, projekt ten nie tylko nie trafił pod obrady Rządu, pomimo że kończy się już III kwartał, ale nawet jeszcze nie został przygotowany.

Moim zdaniem, przygotowaniem takiego projektu powinna zajmować się Komisja Kodyfikacyjna Prawa Cywilnego działająca przy Ministrze Sprawiedliwości z tej prostej przyczyny, że umowa renty dożywotniej jest najbliższa funkcjonalnie umowie dożywocia, uregulowanej w przepisach art. 908 – 916 kodeksu cywilnego.

Według posiadanych informacji, tego typu umowy są zawierane często przez różnego rodzaju firmy hochsztaplerskie, które wyłudzają w ten sposób nieruchomości od osób starszych. Nie podlegają one także żadnej kontroli państwa, zarówno ze strony Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jak i Komisji Nadzoru Finansowego.

Te dwie ustawy powinny wejść w życie równolegle. Osoby starsze powinny mieć możliwość wyboru, a ich interesy powinny być w pełni zabezpieczone.