Co jest największym skandalem w „aferze taśmowej”? Rządzący mówią, że przestępczy proceder podsłuchiwania. Opozycja i niezależni dziennikarze – że osoby rozmawiające i treści ich rozmów.

Głównym przejawem choroby toczącej państwo jest łatwość neutralizowania tej afery. Okazuje się, że nie trzeba odwoływać skompromitowanych polityków. Że oni nie muszą się tłumaczyć. Że nieistotna jest realizacja karygodnych targów. Ot, sondaże PO spadły raptem o kilka punktów. Telewizja sprawnie zwekslowała problem na boczny tor kelnerów i „węglarzy”.

Akurat po tych „taśmach” dowiadujemy się od prof. Marcina Króla w „GW”, że podsłuchiwanie jest strasznym złem. Kiedy Adam Michnik nagrywał swego kolegę Lwa Rywina – to było dobrze, kiedy kolegów Adama nagrywają inni – to bardzo źle.

Nasi demokratyczni reprezentanci w swej większości poparli premiera. Bez wstydu. Prezydent, wstępnie sugerujący przyspieszone wybory, już śpi spokojnie, nie obawia się o losy swych kamratów.

Antyrządowe demonstracje przypominają te, które po 4 czerwca 1992 r., po „nocy teczek” organizowała „Solidarność Walcząca”. Główne nurty opozycji liczą na przyspieszone zużycie Platformy. „Solidarność” i OPZZ – milczą. Ludzie oglądają Mundial i borykają się z biedą. Nie dostrzegają związku swej materialnej kondycji z moralna kondycją władzy.

Indywidualizacja postaw, słabość wspólnotowych celów, powszechny brak nadziei na poprawę przy alternatywnych rządach umożliwiają skuteczne wyciszanie afery. Tuszowanie, które obnaża głębokie patologie, które samo staje się megaaferą.

Pozamiatane? Wieszcz pisał:

Nasz naród jak lawa,

Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa

Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi

Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi

Wierzę w niewyziębły polski ogień.

Kornel Morawiecki