Wrocław, 3 rocznica tragedii smoleńskiej. Słowo Kazimierza Michała Ujazdowskiego wygłoszone przed tablicą upamiętniającą Śp. Ministra Władysława Stasiaka:

Spotykamy się przed gmachem Instytutu Historii Uniwersytetu Wrocławskiego przed tablicą poświęconą Władysławowi Stasiakowi. Tu ugruntował swoją edukację historyczną, tu podjął działalność opozycyjną w NZS. Ten etap w życiu Władka i jego rówieśników opisał wspaniale Roman Kowalczyk opozycjonista, dziś wybitny nauczyciel i wychowawca w książce wspomnieniowej „Czas próby”.

Każdy kto poznał Władysława Stasiaka znajdował się pod silnym wrażeniem jego kultury osobistej, prawości i uczciwości. Prezentował klasę i styl bycia właściwy najlepszym wzorcom II Rzeczypospolitej. Ale w przypadku Władysława identyfikacja z tradycją państwową II RP nie była tylko kwestią stylu. Była następstwem świadomego wyboru moralnego i pogłębionej formacji publicznej. Władysław Stasiak był od czasów młodości państwowcem, człowiekiem przekonanym o wadze silnego państwa jako narzędzia rozwoju Polski. W chwili odzyskania niepodległości w 1989 roku niewielu ludzi myślało w tych kategoriach.

Główny nurt myślenia traktował państwo jako przeszkodę w budowie kapitalizmu i modernizacji Polski. Hasło wstąpienia do Europy traktowano jako dogmat usuwający w cień suwerenność państwa i jego znaczenie. Trzeba powiedzieć szczerze, że również na prawicy świadomość znaczenia państwa nie była powszechna. Tymczasem przekonanie o istotnym znaczeniu silnych instytucji państwowych było kluczowym elementem tożsamości ideowej Władysława Stasiaka. Dawał temu wyraz już w pierwszych latach swojej działalności jeszcze we Wrocławiu gdy złożył akces do Porozumienia Centrum.

Orientacja państwowa przesądziła o jego studiach podyplomowych w Krajowej Szkole Administracji Publicznej i pracy w NIK-u. Tam zdobył nieocenione doświadczenie, wiedzę o funkcjonowaniu instytucji. W latach 90 tych ugruntowało się jego przekonanie o potrzebie budowy nowego państwa. W tym właśnie czasie, wiosną 1994 roku miałem okazję poznać Władka na spotkaniach z udziałem środowisk PC i Koalicji Konserwatywnej, które były rodzajem seminarium w dziedzinie reformy państwa. Już wtedy był człowiekiem uformowanym pod względem ideowym i silnie przekonanym, że budowa dobrego państwa jest najważniejszym zadaniem współczesnych pokoleń Polaków.

Stąd Jego zainteresowanie problemami bezpieczeństwa, modernizacją armii, uzdrowieniem policji i służb państwowych. Jego zaangażowanie publiczne, które wydało tak wspaniałe owoce w pracy ministerialnej wyrastało ze świadomie obranej orientacji na silne państwo i gruntownej wiedzy o instytucjach publicznych. Wspominamy dziś człowieka, który pozostaje wzorem uczciwości i prawości. Nie zapomnijmy o ideach dla których chciał pracować. Nie zapomnijmy o patriotyzmie państwowym Władysława Stasiaka.