Towarzystwo Dziennikarskie (nazwa organizacji bardzo stosowna) zorganizowało w czwartek konferencję pt. „Media publiczne po PiS-ie”. Przebiło się z niej zasadniczo jedno zdanie: wypowiedź red. Jacka Żakowskiego, który zapowiedział likwidację mediów publicznych, stwierdzając, że „nie ma innego wyjścia”.

CZYTAJ: Tak widzą pluralizm? Żakowski podczas debaty o mediach publicznych: Nie ma innego wyjścia, niż likwidacja

Dużo ważniejsza była jednak wypowiedź Jana Dworaka, przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w czasach rządów PO-PSL, którą przytacza portal Wirtualne Media.

Dworak - postać bardzo prominentna w świecie opozycji, bo to także były prezes TVP z czasów Tuska - stwierdził, że „dobrze wiemy, że media publiczne nie są obiektywne i bezstronne, a propagandowe”, po czym zaznaczył:

Pluralizm jednak istnieje: mamy dwie przyzwoite komercyjne telewizje, dwie komercyjne rozgłośnie: Radio Zet i RMF FM, oraz TOK FM – w którym widać pewne skłonności ideowe, ale charakteryzuje się ono pełnym profesjonalizmem. Nie mylmy fake newsów z instytucjonalnym kształtem mediów i z profesjonalizmem dziennikarskim.

Według Dworaka, „jeśli wziąć pod uwagę portale internetowe, prawica też ma swoje, a więc w Polsce na pewno wypadamy dobrze pod względem pluralizmu„.

Co do szczegółów tego opisu sytuacji, należałoby polemizować, ponieważ to media sprzyjające opozycji zachowuje wciąż gigantyczną przewagę we wszystkich obszarach, w tym w kluczowej sferze reklamy komercyjnej, z której media konserwatywne są realnie wykluczone, i to w stopniu silniejszym niż przed 2015-ym roku. Również opisanie radia TOK FM jako mającego „pewne skłonności ideowe” jest pewnym niedopowiedzeniem, ale to wszystko nieważne. Najważniejszy jest fakt, że Jan Dworak potwierdza istnienie w Polsce pluralizmu. Potwierdza, choć jego polityczni przyjaciele krzyczą w Polsce, i co gorsza również na świecie, o rzekomo zdławionej wolności mediów w Polsce.

Cenna opinia, za którą należy podziękować, bo przecież wymagała wyłamania się z opozycyjnego chóru. I którą warto zapamiętać, choćby po to, by ją przypomnieć, gdy znowu ktoś gdzieś znów zacznie kłamać na temat polskiego krajobrazu medialnego.