Zginęła posłanka Barbara Bubula. Przez lata wałczyła o naprawę mediów. Znała się, spokojnie i rzeczowo tłumaczyła, koleżankom i kolegom w Sejmie i opinii publicznej, była wysunięta na pierwszą linię, reprezentowała godnie PiS. Czy rzeczywiście jest już niepotrzebna. Pani Bubula to wcale nie jest babula. To raczej nowe liderki medialne Bochwic i Lichocka przypominają pociągane za sznurek pacynki. W Sejmie jest dużo sal i korytarzy – basen, gabinety odnowy biologicznej, restauracja i kaplica. Ale żeby zginać tak na amen – dziwne? Przecież właśnie teraz, gdy walka o media dopiero się zaczyna pani Barbara Bubula jest bardzo potrzebna. Co za rozrzutność kadrowa w tym PiS-ie, a przecież ławka tam dość krótka.

Przypomnijcie sobie Państwo o swojej mądrej i dobrze przygotowanej do medialnej pracy towarzyszce. Pan Krzysztof Czabański ma bardzo dużo do zrobienia. A zazdrość to brzydka i niepraktyczna cecha.

Medialne liderki PiS nie pomogą odszukać Pani Barbary. Nie pomoże a ni bystre oko pani Teresy Bochwic ani srogość Lichockiej. Po co im fachowa konkurencja. W blokach startowych jest jeszcze gotowa do walki pani Małgorzata Raczyńska-Weinsberg, ale – choć wiadomo, że kruk krukowi oka nie wykole – to jednak Lublinianka może jeszcze namieszać, postawić się przeciwko faworyzowanej po czasie kandydatce. Przecież jury ogłosiło swoją decyzję i na pewno wcześniej doskonale analizowano osiągnięcia kandydatów. Więc czemu zmieniono zdanie?

Pani Barbara dała się poznać jako osoba skromna i delikatna. Być może dlatego przetrzymała ataki bezczelnych i bezkarnych platformersów. Trwały te walki w Sejmie dość długo. Na szczęście trwała też toruńska opieka. I tak krok po kroku zwyciężyła prawda i sprawiedliwość. Media zostały odzyskane. Nie znaczy to jednak, że powinno się przyjąć obyczaje poprzedników. Najlepiej byłoby gdyby wobec PO nastąpiła cisza. Na razie mają po herbacie.