Nie jest łatwo być członkiem organizacji. Organizacja jest bowiem ciałem zbiorowym, które niekiedy robi lub oświadcza, w efekcie woli większości, coś co nam osobiście niespecjalnie się podoba. Można się z tym zgodzić, lub można się podać do dymisji (w przypadku zasiadania w ciałach wybieralnych), albo nawet z organizacji wystąpić.

W kwestii Hieny - antynagordy przyznawanej przez Zarząd SDP, wybrałam ten pierwszy wariant. Ani sama decyzja, ani oświadczenie wydane następnie nie są mojego autorstwa. Niemniej istnienie organizacji dziennikarskiej w Polsce i funkcjonowanie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich jest dla mnie większą wartością niż słuszne lub nie do końca słuszne oraz właściwe i precyzyjne brzmienie oświadczenia i treść konkretnej decyzji. Z tego powodu postanowiłam wraz z Zarządem poprzeć przedstawione mi stanowisko w tej sprawie.

Ponieważ jestem zdecydowaną zwolenniczką jawności życia publicznego, nie zamierzam ukrywać, że przyznanie dwóch antynagród wywołało w zarządzie SDP poważne kontrowersje. Moje wątpliwości budzi też skwapliwość w rozdawaniu negatywnych etykiet i jest to powód, dla którego wcześniej sprzeciwiałam się comiesięcznym nominacjom do Hieny.

Ostatecznie tekst oświadczenia, jakie z czystym sumieniem wraz z dwoma kolegami zaproponowaliśmy zarządowi brzmiał następująco:

Oświadczenie

Wsłuchując się w opinie środowiska dziennikarskiego i głosy krytyczne oraz argumenty po przyznaniu Hieny Roku redaktorowi Wojciechowi Czuchnowskiemu Zarząd Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich postanawia wycofać się z tej decyzji. Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich ma służyć całej społeczności dziennikarskiej a nie ją dodatkowo swoimi decyzjami dzielić.

Podtrzymujemy natomiast nasze zdanie, iż w pełni zasłużył na miano Hieny Roku redaktor Piotr Stasiński - za lekceważące i pozbawione empatii oraz zawodowej solidarności wypowiedzi na temat zatrzymania i aresztowania dziennikarzy, którzy wykonywali swoje obowiązki zawodowe w miejscu i w czasie protestu w siedzibie Państwowej Komisji Wyborczej w Warszawie 20 listopada ubiegłego roku

Jednocześnie uważamy, że dla jakości dziennikarstwa w Polsce pożyteczna byłaby poważna dyskusja nad tekstami redaktora Czuchnowskiego („Won z PKW policja powinna usunąć a potem ukarać” oraz komentarz ,,Solidarny z niesolidarnymi” z portalu Gazeta.pl), które w naszej ocenie są przykładem publicystycznych ocen nie tylko pozbawionych podstaw merytorycznych ale i wrażanych obraźliwym językiem niegodnym szanowanego dziennikarza.”

Gdy tekst ten nie uzyskał większości, zdecydowałam się poprzeć taki, jaki został zaproponowany.

Mam wielką nadzieję, że żywe zainteresowanie środowiska dziennikarskiego będą wywoływały nie tylko kwestie negatywne (jak komu dowalić, w tym jak dowalić SDP) ale jak działać wspólnie i do przodu w jakichś POZYTYWNYCH sprawach, w tym na rzecz dziennikarzy. Chodzi mi także o dziennikarzy spoza stolicy, systematycznie zatrudnianych bez gwarancji socjalnych i w warunkach pracy bardzo utrudniających, jeśli nie uniemożliwiających uprawianie rzetelnego i uczciwego dziennikarstwa, co obecnie uważam za jedną z najważniejszych spraw dotyczących naszego zawodu.

I przyznam się, że zmęczona jestem już stwierdzeniami powtarzającymi się w domenie publicznej i dyskusjami w sieciach społecznościowych, które można streścić następująco, że „ja co prawda nie należę i należeć nie zamierzam do żadnej organizacji i na rzecz wspólną nic robić nie mam czasu, ale jak by tak można było komuś wspólnie i solidarnie dokopać, to ja chętnie się włączę…”

Natomiast w Zarządzie SDP, do którego zostałam wybrana powtórnie na ostatnim Zjeździe, będę zasiadać dopóty, dopóki we własnym sumieniu nie uznam, że korzyści dla spraw publicznych z tego wynikające, są mniejsze niż ewentualne szkody oraz mój osobisty dyskomfort.

Serdecznie pozdrawiam wszystkich kolegów dziennikarzy.