„Nie rób gańby, skludzej po swoim psie” i uwierz, że to nie jest kupa roboty

fot.Andżelika Brzozowska-Przybek
fot.Andżelika Brzozowska-Przybek

Przedwiośnie za pasem. Przyroda się budzi ze snu. Spod ziemi przebija się mała kępka kwiatów. Reszta trawników spowija kupa psich odchodów, szyderczo trwających w bezruchu. Choć kultura sprzątania po czworonogach znana jest wszystkim od lat, do uprawianych niestety nie należy.

Koszy na psie odchody nie brakuje, zwłaszcza w centrum większych miast. Zwykłe śmietniki również odpowiednio oznakowano. Niestety, ludzie omijają ten fakt szerokim łukiem, zapominając, że we wszystkich miastach w Polsce istnieje obowiązek uprzątnięcia zwierzęcych odchodów. Uchylenie się od tej czynności zagrożone jest pouczeniem lub karą finansową w wysokości od 50 do nawet 500 zł. Na swoje nieszczęście kara ta ma zastosowanie jedynie w miejscach publicznych i nie dotyczy osiedli administrowanych przez zewnętrznego zarządcę lub wspólnotę mieszkaniową.

Na przykład na terenie m.st. Warszawy, zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. właściciele czworonogów są zobowiązani do bezzwłocznego usuwania ich odchodów z terenów przeznaczonych do wspólnego użytku. Odchody należy umieszczać w oznakowanych pojemnikach, koszach ulicznych lub pojemnikach na niesegregowane odpady komunalne. Obowiązek ten nie dotyczy osób niewidomych, korzystających z „psów przewodników”, oraz osób niepełnosprawnych, korzystających z „psów opiekunów”.

Podejmowane działania prewencyjne podnoszą kulturę spacerków z czworonogami. Dostarczane woreczki, łopatki oraz częściej montowane pojemniki na nieczystości, prawdopodobnie uwrażliwiły, znaczą cześć społeczeństwa. Jednak w dalszym ciągu z nadejściem wiosny obserwujemy obok przebiśniegów spektakularne „psiebiśniegi”.

W krajach zachodnich problem ten rozwiązano szybko i sprawnie. Stany Zjednoczone prowadzą zasadę obowiązkowego czipowania psów, często jednocześnie pobierając i zamieszczając DNA takiego osobnika w bazie danych. Brązowe znalezisko i badania laboratoryjne szybko rozwiązują kwestię jego pochodzenia, obciążając właściciela zwierzaka odpowiednim mandatem.

W Wiedniu popularnością cieszą się specjalnie wydzielone place. Każdy jest ogrodzony, przy wejściowej bramce znajduje się pojemnik z woreczkami na odchody, studnia w formie hydrantu, miska na wodę i kilka ławek.

W Hiszpanii i w Czechach w wielu miejscach znaleźć można specjalne skrzynki z bezpłatnymi torebkami i łopatkami, bo i tam mandaty bywają wysokie. W Czechach to z reguły 500 koron (ok. 70 zł), ale np. w niektórych niemieckich miastach (np. w Bochum) kary sięgają nawet 1000 euro.

W Paryżu psie nieczystości sprzątają specjalne miejskie służby. Istnieją tam również specjalne miejsca z wyłożonym żwirkiem do wyprowadzania psów (oznaczone znakiem przedstawiającym żółtego psa na zielonym tle).

Natomiast na terenie całej Wielkiej Brytanii prawo zobowiązuje właścicieli do sprzątania po pupilu. Przestrzegania przepisów pilnują „dog warden”, czyli „psi strażnicy”, zatrudniani przez władze większości miast. Mogą oni nałożyć karę sięgającą wraz z opłatami sądowymi nawet tysiąca funtów.

W Polsce dla szczególnie opornych prowadzi się akcje promujące właściwe zachowania.

W Poznaniu pojawił się magiczny rekuperator, pierwszy na świecie automat na psie odchody, który w zamian za pamiątkę po pupilu,tak zwanego „KUPonu”, nagradza właściciela ekologiczną niespodzianką. Maszynę skonstruowano w ramach warsztatów „Think Blue”.

Chorzów zainaugurował wiosnę akcją ulotkową „Nie rób gańby”. Tym samym przez tydzień strażnicy miejscy, zamiast mandatów, wręczali ulotki z informacjami o obowiązkach właścicieli psów. Dobra akcja w regionalnej gwarze.

W Łodzi powstała kampania edukacyjna „Posprzątaj. To nie jest kupa roboty”, prowadzona od 2003 roku ma na celu zmienić negatywne nastawienie właścicieli psów do sprzątania po swoich czworonogach.

Psie Sprawy Warszawy zaopatrywało mieszkańców w darmowy zestaw porządkowy. Woreczek, szufelka i rękawiczka, a potem chodnik wygląda inaczej.

„Liryczne odkupienie miast” to pierwsza kampania społeczna, w której do walki z psimi kupami stanęła poezja. Za swój cel wzięła przekonanie właścicieli czworonogów, by sprzątali odchody po podopiecznych. Wspierają ją najznakomitsi, czyli przedstawiciele teatru, kina, radia i telewizji. Organizatorem akcji jest miesięcznik Cztery Łapy.

Niewątpliwie niekonwencjonalny, ale skuteczny, okazał się pomysł miasta Brunete pod Madrytem. Kiedy już kolejne sugestywne kampanie nie wystarczały, miasto zdecydowało wysyłać do najbardziej aktywnych mieszkańców zaskakujące przesyłki. Lost &Found Department (Biuro Rzeczy Zagubionych i Odnalezionych) niczym biuro detektywistyczne, namierzało właścicieli, którzy po swoich psach nie sprzątali i z przyjemnością oddawali im śmierdzące zguby. Przy akcji pracowało dwudziestu wolontariuszy, którzy korzystali jednocześnie z miejskiego rejestru psów. Następnie w tajemniczym pudełku, z nieprzyjemną zawartością i informacją, iż następnym razem taka chwila nieuwagi będzie ukarana odpowiednim rachunkiem w wysokości kilkuset euro, wręczali przesyłki adresatom. Według danych urzędu miasta, ilość pozostawianych psich kup zmniejszyła się o 70%. Czasami drastyczne metody są najlepsze, niezależnie do kogo skierowane.

Mocne cytaty z plakatów i stron FB promujących czyste trawniki „nie dajmy się „zas…ć”, „w kupie raźniej - wszyscy sprzątajmy po swoich pieskach” „kupa psów łamie prawo”, „chcesz mieć czyste buty, zbieraj psa swojego kupy, „nie sraj na kraj” i inne akcje być może pomogą w schylaniu kręgosłupa, by sprzątnąć psie odchody. Warto uważać, zanim ktoś dostarczy nam do domu śmierdzącą przesyłkę.

Od dziś i Ty sprzątnij po psie. To nie jest kupa roboty. Wiem to z autopsji.

Dotychczasowy system zamieszczania komentarzy na portalu został wyłączony.

Przeczytaj więcej

Dziękujemy za wszystkie dotychczasowe komentarze i dyskusje.

Zapraszamy do komentowania artykułów w mediach społecznościowych.