Okudżawa jest autorem ponad 800 wierszy, z których wiele powstawało razem z muzyką. Znawcy jego twórczości szacują, że stworzył około 200 pieśni m.in. „Piosenkę o żołnierskich butach”, „Do widzenia, chłopcy…”, „Piosenkę o Mozarcie”, „Ostatni trolejbus”, „Pożegnanie z Polską”, „Piosenkę o Arbacie”. Najbardziej znana jest „Modlitwa” zaczynająca się od słów „Dopóki ziemia kręci się…”
Pisywał też powieści historyczne m.in. „Wędrówki dyletantów”, „Spotkanie z Bonapartem”, „Nieszczęsny Awrosimow”, „Wędrówki pamięci” i „Jeszcze wszystko przed nami”. Był też współscenarzystą filmu „Wierność”. Powieści były osadzone najczęściej w XIX wieku. Ich bohaterami byli buntownicy walczący z tyranią, m.in. dekabryści. W ten zakamuflowany sposób Okudżawa odnosił się do sytuacji w ZSRR.
Okudżawa pierwszy raz gościł w Polsce w 1963 roku, potem wielokrotnie powracał. Jego piosenki przekładali członkowie Studenckiego Teatru Satyryków, m.in. Agnieszka Osiecka, Ziemowit Fedecki, Andrzej Mandalian. To w Polsce w 1968 roku ukazała się pierwsza płyta długogrająca z pieśniami Bułata. Ich polskie wersje śpiewali: Wojciech Siemion, Sława Przybylska, Edmund Fetting, Wojciech Młynarski, Bohdan Łazuka i Gustaw Lutkiewicz. Okudżawa natomiast sam wykonał dedykowany Osieckiej utwór „Pożegnanie z Polską”. W tekście zamieszczonym na okładce płyty Osiecka przytaczała słowa rosyjskiego pieśniarza, który nazywał Polskę swoją drugą, duchową ojczyzną.
Moim ulubionym poetą jest Julian Tuwim. Czytając go, odnoszę wrażenie, że gdyby on nie napisał pewnych wierszy – ja musiałbym je napisać. Tuwim mówi o świecie tak jak ja mówię - ze smutkiem i ironią
— pisał Okudżawa.
Okudżawa nigdy nie uważał się za opozycjonistę. W rozmowie z „Rzeczpospolitą” powiedział:
Nigdy nie byłem dysydentem ani rewolucjonistą. Zajmuję się literaturą i piszę to, co myślę. To moja praca. W ten sposób wyrażam siebie.
Był w tej postawie konsekwentny - odmówił przyjęcia orderu od Gorbaczowa, tłumacząc, że „ordery do poetów nie pasują”. Po upadku Związku Radzieckiego Bułat został doradcą prezydenta Jelcyna oraz członkiem komisji nagród i odznaczeń.
W czerwcu 1997 roku Okudżawa wraz z żoną Olgą wybrali się do Paryża, gdzie poeta miał dać koncert. Zachorował jednak na grypę, w wyniku której nastąpiły powikłania. Od kilku lat poważnie chorował na serce, był z tego powodu operowany. Okudżawa zmarł 12 czerwca 1997 roku, w wieku 73 lat w klinice w podparyskim Clamart.
Od kilka lat w Polsce organizowany jest Międzynarodowy Festiwal Piosenki Poetyckiej im. Bułata Okudżawy, którego IV edycja odbędzie się w dniach 5-10 lipca w Hajnówce pod hasłem „Wiara, Nadzieja, Miłość”.
ak/PAP
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Okudżawa jest autorem ponad 800 wierszy, z których wiele powstawało razem z muzyką. Znawcy jego twórczości szacują, że stworzył około 200 pieśni m.in. „Piosenkę o żołnierskich butach”, „Do widzenia, chłopcy…”, „Piosenkę o Mozarcie”, „Ostatni trolejbus”, „Pożegnanie z Polską”, „Piosenkę o Arbacie”. Najbardziej znana jest „Modlitwa” zaczynająca się od słów „Dopóki ziemia kręci się…”
Pisywał też powieści historyczne m.in. „Wędrówki dyletantów”, „Spotkanie z Bonapartem”, „Nieszczęsny Awrosimow”, „Wędrówki pamięci” i „Jeszcze wszystko przed nami”. Był też współscenarzystą filmu „Wierność”. Powieści były osadzone najczęściej w XIX wieku. Ich bohaterami byli buntownicy walczący z tyranią, m.in. dekabryści. W ten zakamuflowany sposób Okudżawa odnosił się do sytuacji w ZSRR.
Okudżawa pierwszy raz gościł w Polsce w 1963 roku, potem wielokrotnie powracał. Jego piosenki przekładali członkowie Studenckiego Teatru Satyryków, m.in. Agnieszka Osiecka, Ziemowit Fedecki, Andrzej Mandalian. To w Polsce w 1968 roku ukazała się pierwsza płyta długogrająca z pieśniami Bułata. Ich polskie wersje śpiewali: Wojciech Siemion, Sława Przybylska, Edmund Fetting, Wojciech Młynarski, Bohdan Łazuka i Gustaw Lutkiewicz. Okudżawa natomiast sam wykonał dedykowany Osieckiej utwór „Pożegnanie z Polską”. W tekście zamieszczonym na okładce płyty Osiecka przytaczała słowa rosyjskiego pieśniarza, który nazywał Polskę swoją drugą, duchową ojczyzną.
Moim ulubionym poetą jest Julian Tuwim. Czytając go, odnoszę wrażenie, że gdyby on nie napisał pewnych wierszy – ja musiałbym je napisać. Tuwim mówi o świecie tak jak ja mówię - ze smutkiem i ironią
— pisał Okudżawa.
Okudżawa nigdy nie uważał się za opozycjonistę. W rozmowie z „Rzeczpospolitą” powiedział:
Nigdy nie byłem dysydentem ani rewolucjonistą. Zajmuję się literaturą i piszę to, co myślę. To moja praca. W ten sposób wyrażam siebie.
Był w tej postawie konsekwentny - odmówił przyjęcia orderu od Gorbaczowa, tłumacząc, że „ordery do poetów nie pasują”. Po upadku Związku Radzieckiego Bułat został doradcą prezydenta Jelcyna oraz członkiem komisji nagród i odznaczeń.
W czerwcu 1997 roku Okudżawa wraz z żoną Olgą wybrali się do Paryża, gdzie poeta miał dać koncert. Zachorował jednak na grypę, w wyniku której nastąpiły powikłania. Od kilku lat poważnie chorował na serce, był z tego powodu operowany. Okudżawa zmarł 12 czerwca 1997 roku, w wieku 73 lat w klinice w podparyskim Clamart.
Od kilka lat w Polsce organizowany jest Międzynarodowy Festiwal Piosenki Poetyckiej im. Bułata Okudżawy, którego IV edycja odbędzie się w dniach 5-10 lipca w Hajnówce pod hasłem „Wiara, Nadzieja, Miłość”.
ak/PAP
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/kultura/343845-poeta-ktory-nigdy-nie-czul-sie-rewolucjonista-mija-20-lat-od-smierci-rosyjskiego-piesniarza-bulata-okudzawy?strona=2
