Pałacyk w Oblęgorku stał się własnością Henryka Sienkiewicza dzięki narodowej zbiórce Polaków. To tu w gabinecie pisarskim stoi dębowe biurko, przy którym pisał „W pustyni i w puszczy” - mówi wicedyrektor oblęgorskiego oddziału Muzeum Narodowego Magdalena Klamka.

Pałacyk pisarza w Oblęgorku na Kielecczyźnie został przekazany Sienkiewiczowi w 1900 r. z okazji 25-lecia pracy literackiej.

Dobra oblęgorskie były darem polskiego społeczeństwa w podziękowaniu za jego pracę twórczą. Zakup nieruchomości sfinansowano ze zbiórek pieniędzy we wszystkich trzech zaborach. Sienkiewicz wprowadził się do Oblęgorka dwa lata później.

Narodowa zbiórka stała się ogólnonarodową akcją jednoczącą Polaków wokół idei nagrodzenia pisarza.

Społeczeństwo składało datki. W sumie zebrano około 70 tys. rubli. Majątek zakupiono za 52 tysiące. Za resztę postanowiono wyposażyć pałacyk, zakupić sprzęt niezbędny do pracy

– wyliczała Klamka.

Henryk Sienkiewicz do Oblęgorka przyjechał w 1902 roku. Z listów do przyjaciół można wyczytać, z jak dużym zaangażowaniem podchodził do urządzania pałacyku. Zakupił dębowe biurko, które do dziś znajduje się w gabinecie pisarskim. Jak przypomina Klamka, to właśnie przy nim powstało „W pustyni i w puszczy”.

Mieszcząca się na parterze budynku wystawa wiernie odtwarza czasy, w których tworzył Sienkiewicz.

Zależy nam na tym, by wchodzący tutaj turyści czuli się, jakby za chwilę z któregoś z pomieszczeń miał wyjść Henryk Sienkiewicz

– opowiada.

Na piętrze można obejrzeć kolekcję Piotra Stachiewicza 22 obrazów do „Quo vadis”, którą udało się niedawno pozyskać Muzeum. „To niezwykła historia; ponad 100 lat temu ta kolekcja zaginęła, trzy lata temu odnalazła się w Stanach Zjednoczonych i szczęśliwie dzięki dofinasowaniu ministerstwa kultury oraz województwa świętokrzyskiego trafiła do zbiorów pałacyku” - mówiła Klamka.

Sienkiewicz opuścił Oblęgorek we wrześniu 1914 r., wkrótce po wybuchu I wojny światowej. Wyjechał do Szwajcarii, gdzie zmarł w Vevey 15 listopada 1916 r.

Henryk Sienkiewicz, pseudonim Litwos (ur. 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej), to jednym z najpopularniejszych polskich pisarzy, autor cyklu „Trylogia”, powieści „Krzyżacy”, „Quo vadis”, „Rodzina Połanieckich”, „W pustyni i w puszczy”.

W 1905 r. jako pierwszy Polak uhonorowany został literacką Nagrodą Nobla za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie eposu” i - jak podkreślił jeden z członków Komitetu Noblowskiego - „rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu”.

W przemówieniu wygłaszanym z tej okazji Sienkiewicz mówił, że zaszczyt ten jest szczególnie cenny dla syna Polski.

Głoszono ją umarłą, a oto jeden z tysięcznych dowodów, że żyje. Głoszono ją podbitą, a oto nowy dowód, że umie zwyciężać

– powiedział pisarz.

2016 został ustanowiony Rokiem Sienkiewicza, a „Quo vadis” - lekturą narodową.

bzm/PAP