Dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce to jest dla nas bardzo wielkie święto, ponieważ ludzie innej wiary pragną poznać i zgłębić naszą. To jest dla nas jakiś wielki zaszczyt. Ja traktuję ten dzień, jako święty dzień w kalendarzu - powiedział PAP Naczelny Rabin Polski Michael Schudrich.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:

— Ambasador Ben Zvi: Jan Paweł II jednym z najważniejszych papieży dla dialogu międzyreligijnego. Pamięć o nim jest w Izraelu b. silna

— Prymas Polak: Chrześcijanie nie są w stanie odciąć się od judaizmu. Byłoby to dla nas nie tylko nieowocne, ale też wprost samobójcze

— Wyznawca judaizmu przeciw lewackiej cenurze. „Jako religijny Żyd, życzę moim rodakom Wesołych Świąt Bożego Narodzenia”

Ogólnopolski Dzień Judaizmu w Kościele katolickim

Ogólnopolski Dzień Judaizmu w Kościele katolickim obchodzony jest w tym roku po raz 24. Myśl przewodnia „Życie i śmierć” została oparta na słowach z 30. rozdziału Księgi Powtórzonego Prawa: „Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście” i nawiązuje do naznaczonych pandemią wydarzeń minionego roku.

Michael Schudrich zwrócił uwagę, że z perspektywy 24 lat spotkań dziś obie wspólnoty patrzą na siebie inaczej.

To jest całkowicie normalne, że mamy dziś bardzo dobry kontakt - nie tylko dialog, ale także swego rodzaju serdeczność i przyjaźń

— ocenił Naczelny Rabin Polski.

„Żyd nie był przez wieki kimś obcym”

Powiedział, że niemal ćwierć wieku spotkań, wzajemnego poznawania się - zmieniło postrzeganie i przyczyniło się do budowania mostów.

Zwrócił uwagę, że „na ziemiach polskich Żyd nie był przez wieki kimś obcym”.

Mieszkaliśmy obok siebie od niemal tysiąca lat. Do początku II wojny światowej nasze relacje była oparte na naturalnych więzach związanych z codziennym sąsiedzkimi sprawami, spotkaniami, choć pod względem religijnym obie wspólnoty żyły swoim własnym, odrębnym życiem. W sposób dramatyczny przerwała to okupacja niemiecka i holokaust. Przez kolejne dekady do 1989 roku, a więc do końca okupacji sowieckiej, nie było relacji między społecznością żydowską a polską. Owszem zdarzały się pojedyncze kontakty między różnymi osobami, ale oficjalnego spotkania i możliwości poznawania się, nie było. Te lata można przyrównać do swego rodzaju zamrażarki

— powiedział rabin Michael Schudrich.

Zwrócił uwagę, że po roku 1989 największym wyzwaniem dla wyznawców obu religii było zrobienie pierwszego kroku w kierunku dialogu.

Uczyliśmy się, jak wyjść do drugiej strony, jak rozmawiać - w tym także, jak rozmawiać na płaszczyźnie religijnej, teologicznej, na poziomie wiary, ponieważ tego wcześniej nigdy nie było

— powiedział Naczelny Rabin Polski.

Działania Jana Pawła II

Podkreślił, że dużą pomocą na drodze wzajemnego poznania się i dialogu, było to, co uczynił papież Jan Paweł II.

Dzięki jego postawie, my patrzymy na Kościół katolicki inaczej, niż przed laty. Katolicy są nam dużo bliżsi niż wyznawcy innych religii

— powiedział Michael Schudrich.

Jak dodał - „ważne byśmy w przyszłości mówili w pewnych kwestiach wspólnym głosem, byśmy szukali takich przestrzeni życia społecznego, gdzie możemy coś czynić razem”.

Judaizm i chrześcijaństwo są zgodne, że życie to dar Boga

Judaizm i chrześcijaństwo są zgodne: życie to dar żywego Boga, który jest źródłem wszelkiego życia – zaznaczył przewodniczący Komitetu Konferencji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem bp Rafał Markowski z okazji XXIV Dnia Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce.

W tym roku przypadający 17 stycznia XXIV Dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce przebiega pod hasłem: „Życie i śmierć. +Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście+”.

Wybór tego hasła został dokonany w kontekście wydarzeń, które mają miejsce w mijającym roku, a które stanowią nowe, niespodziewane doświadczenie o zasięgu globalnym

— wyjaśnił bp Markowski w okolicznościowym słowie. Jak mówił, obecne doświadczenia związane z pandemią mogą być czasem nawrócenia i powrotu do Boga. „Być może jest to czas dany nam po to, abyśmy na nowo docenili wartość życia i odkryli prawdę o śmierci prowadzącej do nowego życia” - ocenił hierarcha.

Sens i wartość życia ludzkiego

Przewodniczący Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem zwrócił uwagę, że świadomość śmierci prowadzi człowieka do pytania o sens i wartość życia ludzkiego.

Od właściwego bowiem spojrzenia na fakt śmierci zależy właściwe ujęcie sensu życia. A zatem ostatecznie postawa wobec śmierci i życia wynika z przyjętego światopoglądu i związanej z nim hierarchii wartości

— wyjaśnił.

Podkreślił, że „w odpowiedzi na pytanie o sens życia i śmierci judaizm i chrześcijaństwo są zgodne: +życie to dar żywego Boga (Ps. 18,47), który jest źródłem wszelkiego życia (Ps. 16,10). Cały świat i wszystkie istoty żyjące zawdzięczają swoje istnienie działaniu Boga, który na mocy swojej wolnej decyzji powołał świat do istnienia z nicości (ex nihilo)”.

Człowiek przynależy do świata stworzonego, dlatego został obdarzony ciałem, które przypomina mu o jego ziemskim pochodzeniu i skończoności. Jednak różni się od pozostałych istot żyjących, gdyż Bóg stworzył go na swój obraz i podobieństwo oraz obdarzył go swoim tchnieniem. Stąd wywodzi się szczególna godność człowieka, jego duchowa natura, szczególne miejsce w dziele stworzenia oraz jego życiowe zadanie

— napisał hierarcha.

Podwójna perspektywa

Wskazując na Księgę Kapłańską bp Rafał Markowski dodał, że „naśladowanie Boga dokonuje się przez uświęcanie codzienności i konkretne czyny, szczególnie wobec bliźniego, który potrzebuje naszej pomocy i troski”.

Judaizm i chrześcijaństwo postrzegają życie i śmierć w podwójnej perspektywie: jako naturalne życie i śmierć oraz jako duchowe życie we wspólnocie z Bogiem, bądź duchową śmierć przez zerwanie owej wspólnoty

— wskazał.

Judaizm podkreśla, że człowiek stworzony na obraz Boży otrzymał możność wolnego wyboru między dobrem a złem, prawością a grzechem, posłuszeństwem a nieposłuszeństwem, czyli między życiem a śmiercią.(…) Chrześcijaństwo dodaje, że przyjście Syna Bożego wzywa człowieka do ostatecznej decyzji: opowiedzenie się za światem lub za Bogiem, który jest światłością życia oraz zmartwychwstaniem i życiem

— dodał.

Obecność Żydów w Warszawie

Bp Markowski wyjaśnił, że tegoroczne centralne obchody XXIV Dnia Judaizmu w Kościele katolickim odbywają się na terenie diecezji warszawsko-praskiej z uwagi na „ważną i twórczą obecność Żydów w tej części miasta”. Wspominał, że w 1836 r. powstała synagoga praskiej gminy żydowskiej przy ul. Szerokiej (obecnie ul. ks. Kłopotowskiego), będąca jednym z najbardziej charakterystycznych budynków warszawskiej Pragi.

Wprawdzie ocalała z pożogi II wojny światowej, lecz w czasach komunistycznych została rozebrana. W pobliżu synagogi na ul. Petersburskiej (obecnie ul. Jagiellońska) znajdował się Izraelski Dom Sierot, zaś na ul. Ząbkowskiej funkcjonowały liczne domy modlitewne i mykwy

— zwrócił uwagę przewodniczący Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem.

Wspominał również, że pod koniec XVIII w. na Bródnie powstał Kirkut Żydowski, który początkowo był przeznaczony na pochówki ubogich Żydów, ale ostatecznie stał się też miejscem pochówku dla przedstawicieli znakomitych rodów.

Podkreślił, że przełomowym momentem tej historii była „Insurekcja Kościuszkowska, podczas której Żydzi stanęli do bohaterskiej obrony praskiej Warszawy”.

Rosjanie z zemsty za udział ludności żydowskiej w obronie Pragi w 1794 r. dokonali rzezi i wymordowali wszystkich żydowskich ochotników walczących w obronie miasta

— dodał.

uroczystości

Centralne uroczystości XXIV Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Kościele katolickim odbędą się w tym roku w Warszawie. Rozpoczną się o godz. 10 na Cmentarzu Żydowskim na Bródnie, gdzie zaplanowana jest modlitwa z udziałem rabina Michaela Schudricha, Przewodniczącego Komitetu Konferencji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem bp. Rafała Markowskiego oraz ordynariusza warszawsko-praskiego bp. Romualda Kamińskiego, bez udziału wiernych.

Po południu o godz. 16 zostanie odprawione nabożeństwo Słowa Bożego pod przewodnictwem bp Kamińskiego. Komentarze do pierwszego czytania z (Pwt. 30, 15-20) ze strony żydowskiej wygłosi Rabin Stas Wojciechowicz, zaś ze strony katolickiej prof. Jan Grosfeld.

Następnie o godz. 17 zaplanowano koncert pod tytułem „Dla moich braci i sióstr”, będący parafrazą Ps. 122 w wykonaniu zespołu Symchy Kellera. Uroczystości będą miały charakter zamknięty.

Obchody zakończy 19 stycznia sympozjum, które będzie próbą spojrzenia na doświadczenie pandemii, a więc także na kwestie śmierci w świetle judaizmu, nauczania Kościoła katolickiego oraz medycyny. Głos zabiorą: Michael Schudrich, neurolog prof. dr hab. Andrzej Friedman oraz pracownicy naukowi UKSW ks. dr hab. Bartosz Adamczewski i dr hab. Barbara Strzałkowska.

wkt/PAP