W Krakowie odbył się we wtorek pogrzeb ks. Mieczysława Malińskiego – pisarza, publicysty i wieloletniego przyjaciela Jana Pawła II.

Bardzo wiele osób zapamięta ks. Malińskiego po prostu jako księdza

— mówił bp Grzegorz Ryś, dodając, że był jednym z pierwszych kapłanów, którzy mówili o Bogu „prosto, bez namaszczenia”.

Msza św. żałobna została odprawiona w kościele sióstr Wizytek, którego rektorem był ks. Mieczysław Maliński i w którym przez lata pełnił posługę.

W ostatnim pożegnaniu ks. Malińskiego uczestniczyła małżonka prezydenta RP Agata Kornhauser-Duda, podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Wojciech Kolarski, redaktor senior „Tygodnika Powszechnego” ks. Adam Boniecki, artyści i wierni.

Bp Grzegorz Ryś odczytał słowo kard. Stanisława Dziwisz, który napisał, że ks. Maliński „budował wytrwale i z pełnym poświęceniem Chrystusowy Kościół w duszach ludzkich”.

Razem z Wami wyrażam wdzięczność miłosiernemu Bogu za wszystkie lata życia i posługi śp. ks. Mieczysława. Wraz z Wami polecam go Bogu Ojcu Miłosierdzia i proszę, by nagrodził go za dobro i przebaczył niewierności i słabości, od których nikt z nas nie jest wolny w tym życiu

— napisał kardynał.

Nie sądzę, żeby ks. Maliński chciał z siebie uczynić centrum tego wydarzenia. Misją kapłana jest wskazywać poza siebie, wskazywać na Jezusa. Największą klęską dla księdza jest wskazywać na siebie samego i zatrzymać ludzi na sobie

— mówił w kazaniu bp Ryś.

Przywołał słowa jednej z rabczańskich wychowanek ks. Malińskiego, która napisała:

uczył nas przyjaźni z Bogiem i z ludźmi.

Bp Ryś podkreślił, że bardzo wiele osób zapamięta ks. Malińskiego po prostu jako księdza: najpierw z Rabki, potem z parafii św. Szczepana, św. Anny i kościoła ss. Wizytek w Krakowie, którego rektorem został mianowany dokładnie 40 lat temu - 24 stycznia 1977 r.

Jego posługa kapłańska była bardzo ceniona

— powiedział bp Ryś.

To, że był bratem dla Jezusa Chrystusa, czyniło go bratem dla ludzi: czasem starszym, czasem młodszym, ale zawsze uważnym na człowieka

— podkreślił.

Dodał, że ks. Maliński był „człowiekiem słowa” przez swoje książki, ramki zamieszczane w „Tygodniku Powszechnym”, felietony w „Dzienniku Polskim”, rekolekcje i kazania.

Był człowiekiem zwięzłego słowa. Czasem było to jedno zdanie

— powiedział bp Ryś i jak zauważył nie jest to tylko kwestia stylu, ale i „wiary w moc słowa”.

Być może to był jeden z pierwszych księży, który mówił o Bogu normalnie, zwyczajnie, prosto, bez namaszczenia, bez przemawiania (…). Wtedy, kiedy on zaczynał w ten sposób mówić to dziwiło, nieraz budziło znaki zapytania

— mówił bp Ryś.

Biskup przypomniał, że przez siedem lat po studiach i doktoracie z teologii ks. Maliński nie znalazł w Krakowie etatowego zatrudnienia i wtedy ostatecznie pożegnał się z karierą naukową, a zajął się pisarstwem oraz posługiwaniem kaznodziejskim.

Jego pisarstwo zrodziło się z trudnego doświadczenia, z oczywistego cierpienia, z rodzaju obumierania. Najpiękniejsze jest to, że kiedy czyta się teksty ks. Malińskiego, nie ma tam ani śladu po tym bólu, jest świadomość spełnionego życia, radości, zrealizowania woli Bożej

— powiedział bp Ryś.

Czytaj dalej na następnej stronie