Tysiące wiernych zgromadziła piątkowa poranna uroczystość otwarcia Świątyni Opatrzności Bożej. Wybudowana na Polach Wilanowskich w Warszawie świątynia to „wotum wdzięczności narodu za dar wolności”. Obietnicę wzniesienia sanktuarium złożył 225 lat temu Sejm Wielki.
O godz. 9.00 w świątyni rozpocznie się uroczysta msza święta z Aktem Dziękczynienia i Zawierzenia Opatrzności Bożej. Mszy przewodniczył będzie prymas Polski, abp. Wojciech Polak, a homilię wygłosi przewodniczący Konferencji Episkopatu abp. Stanisław Gądecki.
W mszy będą uczestniczyć przedstawiciele najwyższych władz RP, m.in. prezydent Andrzej Duda, marszałkowie Sejmu i Senatu Marek Kuchciński i Stanisław Karczewski oraz premier Beata Szydło.
Historia Świątyni Opatrzności Bożej
Wzniesienie świątyni ku czci Opatrzności Bożej, będącej wotum za Konstytucję 3 Maja, uchwalili w 1791 r. posłowie Sejmu Czteroletniego. Z woli króla Stanisława Augusta Poniatowskiego kościół miał stanąć w Ujazdowie pod Warszawą, na skarpie nad wąwozem Agrykola, naprzeciw Zamku Ujazdowskiego. Spośród licznych projektów architektonicznych świątyni i jej otoczenia król wybrał projekt oparty głównie na rzucie krzyża greckiego – autorstwa Jakuba Kubickiego, ucznia Dominika Merliniego.
Dwa dni po ogłoszeniu Konstytucji 3 Maja Sejm Rzeczpospolitej podjął uchwałę,
aby na tę pamiątkę kościół ex voto wszystkich stanów był wystawiony i Wyższej Opatrzności poświęcony.
Król Stanisław August zaofiarował na ten cel skarpę łazienkowską, pierwotnie przeznaczoną już na budowę kościoła. Punktem kulminacyjnym obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji było położenie kamienia węgielnego pod świątynię (1792). Niestety, dwa tygodnie później na ziemie Rzeczypospolitej wtargnęły wojska rosyjskie. Budowa świątyni okazała się niemożliwa z powodu rozbiorów.
Trzy lata po odzyskaniu niepodległości (1921) ustawą Sejmu Ustawodawczego stwierdzono wolę kontynuacji zobowiązania Sejmu Czteroletniego. Świątynię miało budować państwo polskie. Ogłoszono publiczny konkurs na nowy projekt świątyni. Z piętnastu projektów, przygotowanych do drugiej edycji tego konkursu (1930), jednomyślnie wybrano projekt Bohdana Pniewskiego. Tym razem świątynia miała stanąć na Polu Mokotowskim, jednak wybuch II wojny światowej (1939) uniemożliwił jej budowę.
Sprzeciw wobec budowy Świątyni Opatrzności Bożej wyrażały też konsekwentnie władze komunistyczne, choć potrzebę jej powstania formułowali kolejni prymasi: kard. August Hlond i kard. Stefan Wyszyński. Z inicjatywą powrotu do idei wzniesienia Świątyni wystąpił w wolnej Polsce prymas kard. Józef Glemp, ale prace budowlane rozpoczęły się dopiero po uroczystym wmurowaniu kamienia węgielnego 2 maja w 2002 r. Kamień węgielny składał się z trzech szkatuł. W jednej z nich znajdował się kamień węgielny z budowy 1792, w drugiej kamień z warszawskiej archikatedry, w trzeciej zaś z Jasnej Góry.
Czytaj dalej na kolejnej stronie
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Tysiące wiernych zgromadziła piątkowa poranna uroczystość otwarcia Świątyni Opatrzności Bożej. Wybudowana na Polach Wilanowskich w Warszawie świątynia to „wotum wdzięczności narodu za dar wolności”. Obietnicę wzniesienia sanktuarium złożył 225 lat temu Sejm Wielki.
O godz. 9.00 w świątyni rozpocznie się uroczysta msza święta z Aktem Dziękczynienia i Zawierzenia Opatrzności Bożej. Mszy przewodniczył będzie prymas Polski, abp. Wojciech Polak, a homilię wygłosi przewodniczący Konferencji Episkopatu abp. Stanisław Gądecki.
W mszy będą uczestniczyć przedstawiciele najwyższych władz RP, m.in. prezydent Andrzej Duda, marszałkowie Sejmu i Senatu Marek Kuchciński i Stanisław Karczewski oraz premier Beata Szydło.
Historia Świątyni Opatrzności Bożej
Wzniesienie świątyni ku czci Opatrzności Bożej, będącej wotum za Konstytucję 3 Maja, uchwalili w 1791 r. posłowie Sejmu Czteroletniego. Z woli króla Stanisława Augusta Poniatowskiego kościół miał stanąć w Ujazdowie pod Warszawą, na skarpie nad wąwozem Agrykola, naprzeciw Zamku Ujazdowskiego. Spośród licznych projektów architektonicznych świątyni i jej otoczenia król wybrał projekt oparty głównie na rzucie krzyża greckiego – autorstwa Jakuba Kubickiego, ucznia Dominika Merliniego.
Dwa dni po ogłoszeniu Konstytucji 3 Maja Sejm Rzeczpospolitej podjął uchwałę,
aby na tę pamiątkę kościół ex voto wszystkich stanów był wystawiony i Wyższej Opatrzności poświęcony.
Król Stanisław August zaofiarował na ten cel skarpę łazienkowską, pierwotnie przeznaczoną już na budowę kościoła. Punktem kulminacyjnym obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji było położenie kamienia węgielnego pod świątynię (1792). Niestety, dwa tygodnie później na ziemie Rzeczypospolitej wtargnęły wojska rosyjskie. Budowa świątyni okazała się niemożliwa z powodu rozbiorów.
Trzy lata po odzyskaniu niepodległości (1921) ustawą Sejmu Ustawodawczego stwierdzono wolę kontynuacji zobowiązania Sejmu Czteroletniego. Świątynię miało budować państwo polskie. Ogłoszono publiczny konkurs na nowy projekt świątyni. Z piętnastu projektów, przygotowanych do drugiej edycji tego konkursu (1930), jednomyślnie wybrano projekt Bohdana Pniewskiego. Tym razem świątynia miała stanąć na Polu Mokotowskim, jednak wybuch II wojny światowej (1939) uniemożliwił jej budowę.
Sprzeciw wobec budowy Świątyni Opatrzności Bożej wyrażały też konsekwentnie władze komunistyczne, choć potrzebę jej powstania formułowali kolejni prymasi: kard. August Hlond i kard. Stefan Wyszyński. Z inicjatywą powrotu do idei wzniesienia Świątyni wystąpił w wolnej Polsce prymas kard. Józef Glemp, ale prace budowlane rozpoczęły się dopiero po uroczystym wmurowaniu kamienia węgielnego 2 maja w 2002 r. Kamień węgielny składał się z trzech szkatuł. W jednej z nich znajdował się kamień węgielny z budowy 1792, w drugiej kamień z warszawskiej archikatedry, w trzeciej zaś z Jasnej Góry.
Czytaj dalej na kolejnej stronie
Strona 1 z 3
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/kosciol/315034-to-wotum-wdziecznosci-narodu-za-dar-wolnosci-11-listopada-uroczyste-otwarcie-swiatyni-opatrznosci-bozej
