Bohaterowie słynnej książki i kulowego serialu "Kolumbowie" istnieli naprawdę. Walczyli w Powstaniu Warszawskim.

Roman Bratny napisał książkę "Kolumbowie. Rocznik 20.", a reżyser Janusz Morgenstern nakręcił 5-odcinkowy serial "Kolumbowie". Głównymi bohaterami byli Stanisław Skiernik ps. "Kolumb" (Jerzy Matałowski), Czarny Olo (Krzysztof Machowski), Jerzy (Władysław Kowalski), bracia bliźniacy Jerzy i Władysław Jagiełło (w tych rolach Jerzy Trela) oraz Zygmunt (Jan Englert).

Pierwowzorem postaci Zygmunta był Stanisław Janusz Sosabowski, ps. "Stasinek", syn generała Stanisława Sosabowskiego, powstaniec oddziału Kedywu. W czasie walk stracił wzrok, tak samo jak jego filmowy odpowiednik.

Bliźniacy Jerzy i Władysław Jagiełło w rzeczywistości nie istnieli. Byli natomiast powstańcy o tym imionach i nazwisku. Podporucznik Jerzy Jagiełło (+21 l.) ps. "Florian" pochodził z Włodawy, był zastępcą dowódcy 2. kompanii "Rudy" batalionu Zośka. Poległ 14 sierpnia w rejonie ul. Przebieg. Po wojnie ekshumowany i przeniesiony na Wojskowe Powązki do Kwater Wojennych Batalionu "Zośka". W serialu "Kolumbowie" powstańcy mówi na niego "Władysław".

Władysław Jagiełło ps. "Wyrwa" pochodził natomiast z Edwardowa, walczył w pułku "Baszta" - batalion "Karpaty" - kompania K-2. Przeżył Powstanie. Podporucznik Krzysztof Sobieszczański ps. "Kolumb" podobnie jak jego książkowy bohater był kilkukrotnie ranny podczas Powstania. Należał do oddziału Dyspozycyjnego A ("Kolegium A"), potem w zgrupowaniu "Radosław", w pułku "Broda 53" - batalion "Zośka".

Ranny pierwszego sierpnia podczas ataku na magazyny przy ul. Stawki. Ponownie ranny podczas nocnego ataku 23/24 sierpnia; przebywał w szpitalu polowym "Pod Krzywą Latarnią" przy ul. Podwale 25, po przejściu kanałami do Śródmieścia od 4 września leczony w szpitalu polowym przy ul. Marszałkowskiej 79, przeniesiony do Szpitala Maltańskiego przy ul. Śniadeckich 17.

Pierwowzorem Stanisława Skiernika był jednak inny powstaniec. Stanisław Likiernik (ur. 25 czerwca 1923 roku w Garwolinie) ps. "Stach" – syn Tadeusza i Stanisławy, oficer Wojska Polskiego w stopniu podporucznika. Walczył w szeregach Zgrupowania "Radosław", był kilkakrotnie ranny. Po wojnie, w 1946 roku wyjechał do Francji. Swoje wspomnienia dotyczące okupacji i Powstania Warszawskiego opublikował w książce "Diabelne szczęście czy palec Boży?".

Maciej Gąsiorowski