21 czerwca 1793 roku rozpoczął się ostatni Sejm I Rzeczypospolitej. Posłowie zaakceptowali II rozbiór Polski.

Sejm został zwołany przez Rosjan w Grodnie. Sejm grodzieński był nie tylko ostatni Sejmem I Rzeczypospolitej, był też Sejmem wyjątkowo burzliwym.

Obradował od 17 czerwca do 23 listopada 1793. Rolę marszałka pełnił Stanisław Kostka-Bieliński. Sejm został zwołany przez Imperium Rosyjskie po przegranej przez Rzeczypospolitą wojnie z Moskwą, po zawiązaniu Konfederacji Targowickiej i wkroczeniu wojsk pruskich na ziemie polskie.

Jaka była geneza Sejmu?

9 kwietnia 1793 roku poseł rosyjski Jakob Sievers i pruski Ludwig Heinrich Buchholtz przedłożyli w Grodnie Generalności konfederacji targowickiej manifest dworów sprzymierzonych, żądając zwołania sejmu w celu przeprowadzenia rozbiorów. Wskrzeszona przez targowiczan Rada Nieustająca, obsadzona zausznikami Sieversa wydała uniwersały zwołujące sejm, które Stanisław August Poniatowski miał podpisać 3 maja 1793 roku

– czytamy w Wikipedii.

Władze konfederacji targowickiej wydawały dekrety zabraniające udziału w wyborach ludziom, którzy nie wyparli się uchwał Sejmu Czteroletniego, uczestniczyli w uchwalaniu Konstytucji 3 maja, przyjęli prawo miejskie, nie przyłączyli się do targowiczan lub przystając do nich sprzeciwiali się później ich decyzjom. Podejrzani opozycjoniści byli usuwani z sejmików przez wojsko rosyjskie i internowani we własnych domach.

Efektem Sejmu grodzieńskiego był fakt, że Polska stała się protektoratem rosyjskim. Rosja mogła posiadać na terytorium polskim magazyny wojskowe, a także wprowadzać swoje wojska.

Zatwierdzono też II rozbiór Polski pomiędzy Prusy i Rosję.

Odrzucono Konstytucję 3 Maja i przywrócono Radę Nieustającą, a także zredukowano liczbę polskiego wojska do 15 tysięcy.

Mly/wikipedia.pl