Swój pierwszy lot operacyjny wykonał 23 października 1942 r. (patrol w osłonie konwoju), natomiast jego pierwszym lotem bojowym był było wymiatanie nad Abbeville 21 stycznia 1943 r. W kolejnych miesiącach brał udział w podobnych lotach (osłona bombowców, wymiatanie) nad Francją i Holandią. Jego ostatnim lotem bojowym w składzie 316 dywizjonu był „Ramrod 202” nad Lille i Amiens, w którym brał udział 15 sierpnia 1943 r. Do służby bojowej powrócił już, jako podporucznik otrzymując 14 lutego 1944 r. przydział do 302 Dywizjonu Myśliwskiego „Poznańskiego”.
Pierwszy lot bojowy u „Poznaniaków” wykonał 20 lutego 1944 r. („Ramrod 567”). Przez kolejne miesiące za sterami Spitfire’a F.IXC wykonywał podobne działania. Naprawdę pracowity okres zaczął się jednak w maju, gdy przygotowywano grunt pod mające nastąpić niebawem lądowanie wojsk alianckich we Francji. W dniu lądowania w Normandii - 6 czerwca 1944 r. - dwukrotnie z kabiny swego Spitfire’a obserwował walki na plaży „Neptune”. W czerwcu wykonał łącznie 29 lotów bojowych, w lipcu 12, w sierpniu 25, we wrześniu 4, zaś w październiku 25 lotów bojowych.
15 sierpnia wziął udział w specyficznym zadaniu, polegającym na atakowaniu miniaturowych, jednoosobowych niemieckich łodzi podwodnych. Ostatnim zadaniem myśliwskim, jakie wykonał podczas II wojny światowej, było bombardowanie oddziałów niemieckich z lotu nurkowego 29 października 1944 r.
Po wojnie odmówił powrotu do komunistycznej Polski i osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Został stomatologiem. Wraz z żoną - Jennifer O’Brien prowadził gabinet, do przejścia na emeryturę w wieku 78 lat. Ma dwoje dzieci, Bernarda oraz Sophie.
(PAP)/ems
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Swój pierwszy lot operacyjny wykonał 23 października 1942 r. (patrol w osłonie konwoju), natomiast jego pierwszym lotem bojowym był było wymiatanie nad Abbeville 21 stycznia 1943 r. W kolejnych miesiącach brał udział w podobnych lotach (osłona bombowców, wymiatanie) nad Francją i Holandią. Jego ostatnim lotem bojowym w składzie 316 dywizjonu był „Ramrod 202” nad Lille i Amiens, w którym brał udział 15 sierpnia 1943 r. Do służby bojowej powrócił już, jako podporucznik otrzymując 14 lutego 1944 r. przydział do 302 Dywizjonu Myśliwskiego „Poznańskiego”.
Pierwszy lot bojowy u „Poznaniaków” wykonał 20 lutego 1944 r. („Ramrod 567”). Przez kolejne miesiące za sterami Spitfire’a F.IXC wykonywał podobne działania. Naprawdę pracowity okres zaczął się jednak w maju, gdy przygotowywano grunt pod mające nastąpić niebawem lądowanie wojsk alianckich we Francji. W dniu lądowania w Normandii - 6 czerwca 1944 r. - dwukrotnie z kabiny swego Spitfire’a obserwował walki na plaży „Neptune”. W czerwcu wykonał łącznie 29 lotów bojowych, w lipcu 12, w sierpniu 25, we wrześniu 4, zaś w październiku 25 lotów bojowych.
15 sierpnia wziął udział w specyficznym zadaniu, polegającym na atakowaniu miniaturowych, jednoosobowych niemieckich łodzi podwodnych. Ostatnim zadaniem myśliwskim, jakie wykonał podczas II wojny światowej, było bombardowanie oddziałów niemieckich z lotu nurkowego 29 października 1944 r.
Po wojnie odmówił powrotu do komunistycznej Polski i osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Został stomatologiem. Wraz z żoną - Jennifer O’Brien prowadził gabinet, do przejścia na emeryturę w wieku 78 lat. Ma dwoje dzieci, Bernarda oraz Sophie.
(PAP)/ems
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/historia/323708-zmarl-porucznik-stanislaw-wlosok-nawarski-bohater-bitwy-o-anglie-i-ostatni-lotnik-dywizjonu-302?strona=2
