Barbara Budzińska opowiedziała w „Gazecie Polskiej Codziennie” o swoim dziadku Feliksie Selmanowiczu „Zagończyku” żołnierzu podziemia antykomunistycznego walczącego w 3, 4 i 5 Brygadzie Wileńskiej AK.

Przytoczyła fragment wzruszającego listu, który tuż przed wykonaniem wyroku śmierci 28 sierpnia 1946 r. napisał do syna, żołnierza swojego oddziału.

Kreślę tych ostatnich parę słów i żegnam, aż do zobaczenia się na tamtym świecie, bo za chwilę odchodzę do Boga. Jestem skazany na śmierć i wyrok za chwilę będzie wykonany. Bądź dobrym Polakiem. Kochaj Polskę. Bądź posłuszny starszym. Słuchaj swych opiekunów i bądź posłuszny matce. Tyle, co mogę w tych paru słowach skreślić do Ciebie. Odchodzę w zaświaty. To, co pozostawiam na tym świecie najdroższego, to Polskę i Ciebie, Najdroższy

— pisał w nim.

Wnuczka „Zagończyka” opowiadała, że ostatni list dotarł do jej ojca dopiero po kilkunastu latach.

Oficjalnie skierowany był do szwagra mojego dziadka. Nie chciał adresować go do swojego syna, aby nie wskazać miejsca pobytu mojego taty. Albo zwyczajnie nie znał adresu

— wspomina.

Synowi „Zagończyka” i tak nie udało się uniknąć prześladowań ze strony władz komunistycznych, wielokrotnie był aresztowany, trafił również do sowieckiego łagru.

Barbara Budzińska powiedziała w „GPC”, że nie chce dla dziadka pomników ani tablic.

Ale bardzo bym chciała, aby pamięć o moim dziadku i jemu podobnych była w sposób godny i prawdziwy pielęgnowała

— stwierdziła.

Dziś z trudem są odnajdywani, zwracane są im imiona i nazwiska. Przywracani są do pamięci i mam nadzieję, że ta pamięć już nigdy nie zgaśnie

— mówiła o żołnierzach drugiej konspiracji skrytobójczo mordowanych i zakopywanych przez komunistów w anonimowych grobach, po to, aby skazać ich na wieczne zapomnienie.

Pożegnaj bohaterów, obejrzyj film, weź udział w dyskusji. IPN zaprasza po pogrzebie „Inki” i „Zagończyka”

„GPC”/ems

---

Polecamy „wSklepiku.pl”: „Szkice o Żołnierzach Wyklętych i współczesnej Polsce”.