Kontrowersyjny dokument, obrazujący samotną walkę o wolność i honor. Zapis doświadczenia, który można ujawnić dopiero współcześnie.

Zbigniew Lubieniecki jako dziecko w 1940 roku wraz z matką i siostrami zostaje zesłany na Sybir. Jego ojciec ginie w Twerze z rozkazu „katyńskiego”. Młody Lubieniecki tuła się z rodziną w straszliwych warunkach, jest katowany i upokarzany przez rówieśników.

Musi się bronić, więc zaczyna atakować, poprzysięga sobie też zemstę na sowieckich oprawcach, deklaruje, że nie spocznie, póki nie zabije ich stu. Opuszczając Sybir zabija pierwszą ofiarę - jednego ze swoich prześladowców. Po powrocie do Polski trafia na Ziemie Zachodnie, gdzie panoszą się rosyjscy żołnierze. Rozczarowany i rozgoryczony powojenną rzeczywistością, wciąż nieletni Lubieniecki podejmuje samotny bunt przeciwko nowej sowieckiej okupacji. Prywatna wojna na śmierć i życie jest też aktem odwetu za krzywdy całej jego rodziny.

Wtedy, w harcerskim uniformie, byłem już zaawansowanym poszukiwaczem takich okazji – polowałem. Jeśli się nadarzyła, to starałem się ją wykorzystać. Szwendałem się jak najbliżej baz. Szukałem miejsc, by było wygodnie strzelić do żołnierza. Jeśli nie dzisiaj – jeśli nie w tej chwili, to przynajmniej zapamiętać miejsce na najbliższy czas

— wspomina tamte czasy autor.

Lubieniecki zaczyna konsekwentnie wypełniać swoje zobowiązanie. Poluje na okazję, by zbłąkanych, pijanych lub po prostu nieuważnych żołnierzy sowieckich zabijać znalezioną w lesie bronią. Działa sam, z ukrycia, polując na Rosjan jak samotny wilk na zwierzynę.

Robiłem to z coraz większą świadomością. Mnie już nie zależało nawet, żeby trafić. Bo przecież ja ich wszystkich i tak nie utłukę. Niech rozejdzie się fama, żeby się bali, żeby wiedzieli, że nie są u siebie i nie są tu panami. Ze w każdej chwili ktoś może do nich strzelić

— pisze Lubieniecki w swojej książce.

Zbigniew Lubieniecki „Łowca” Dom Wydawniczy PWN Liczba stron : 152 Format : 13.0x20.0cm Seria : KARTY HISTORII