Publikujemy wiersz naszego Czytelnika, Pana Michała Adamczyka, nadesłany do redakcji w rocznicę aresztowania Danuty Siedzikówny, „Inki”.

„INKA”

Łupaszki szwadron rusza

Na bój, na bój,na bój

A z nimi młode dziewczę

Co  ma żołnierski strój

---

I wiarę w Wolną Polskę

Ukrytą w sercu swym

A jeśli zapytają

A kimże ona kim?

---

To leśne ptaki śpiewem

Tak odpowiedzą im

— Sanitariuszka INKA

Ten cudny kwiat bez win

---

A Polskę tak kochała

Gdy ranny wróg czy swój

To ich opatrywała

I dalej biegła w bój

---

I za to wróg się zemścił

I zerwał Piękny Kwiat

Nie bacząc, że to dziewczę

Ma jeszcze mało lat

---

I rzucił Go na ziemię

Wdeptywał w twardy grunt

Bo liczył jeszcze na to

Że ujrzy w oczach bunt

---

A ta ptaszyna miła

Tylko się ciut skuliła

Uniosła w górę oczy

I wszystko wybaczyła

---

Wtedy się bestia wściekła

Ryknęła: SALWĄ PAL!

A INKA ciągle stała

Z wiarą patrzyła w dal

---

I nagle zimnym w czoło

Naganem plunął kat

Zapadła głucha cisza

— Uciekł wściekły kat!

---

A nam tu pozostała

Na sercu wieczna blizna

By Polska pamiętała

BÓG-HONOR i OJCZYZNA!

---

CZYTAJ TAKŻE: 68 lat temu UB aresztował „Inkę”. Kilkanaście dni później została skazana na śmierć, a jej szczątków nie odnaleziono do dziś…