W wieku 90 lat zmarł aktor Witold Pyrkosz, nazywany „królem polskich seriali”. Znany m.in. z „Janosika”, „Czterech pancernych i psa”, „M jak miłość”, „Vabanku”. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Złotym Krzyżem Zasługi, nagrodzony m.in. Telekamerą, SuperWiktorem.

Informację o śmierci aktora podano na oficjalnym profilu serialu „M jak miłość” na Facebooku.

Odszedł cudowny Człowiek, nasz wspaniały Mistrz i wielki Przyjaciel. A wraz z nim odeszła cząstka każdego z nas… Pozostaje ogromna pustka, nieopisany smutek i żal. Dziękujemy Ci Witku za każdą piękną chwilę. Będziemy bardzo tęsknić i nigdy nie zapomnimy

— napisano.

Odszedł dzisiaj nasz Przyjaciel, wielki Aktor, najważniejszy człowiek z naszej serialowej rodziny i kochany przez miliony Polaków Lucjan Mostowiak. Mieliśmy to szczęście, że przez wiele lat był naszym kolegą, Mistrzem i nauczycielem. Pogrążeni w smutku składamy najszczersze wyrazy współczucia żonie Krystynie i całej rodzinie. Witku nigdy Cię nie zapomnimy, pozostaniesz w naszych sercach na zawsze! Kochamy Cię…

— to wpis na stronie internetowej tvp.pl poświęconej serialowi „M jak miłość”.

Witold Pyrkosz, nazywany „królem polskich seriali”, to pamiętny Pyzdra z „Janosika”, Wichura z „Czterech pancernych i psa”, Balcerek z „Alternatyw 4”, senior rodu Mostowiaków w „M jak miłość”, ale też Duńczyk z filmów „Vabank” i „Vabank 2”.

Nie ma czegoś takiego jak misja aktorska. Powołanym można być do szerzenia wiary, ale nie do wykonywania jakiegoś zawodu. Ja jestem po prostu aktorem

— mówił o sobie.

Aktor nie może stać grzecznie w tłumie. Jak wnosi na scenę halabardę, to powinien się przez nią wywrócić i do tego złamać komuś rękę - wtedy dopiero widać, że to aktor

— podkreślał innym razem.

Witold Pyrkosz urodził się 24 grudnia 1926 r. w Krasnymstawie, choć w jego dokumentach jako data urodzenia figuruje 1 stycznia 1927 r. W książkowym wywiadzie-rzece pt. „Podwójnie urodzony” (2009), aktor opowiedział m.in. o swej babce Bronisławie, która nie mogąc pogodzić się z faktem, że jej wnuk przyszedł na świat w Krasnymstawie, a nie we Lwowie, dokonała zmiany w akcie urodzenia. W rezultacie aktor we wszystkich dokumentach ma wpisany Lwów i datę 1 stycznia 1927 r.

To właśnie we Lwowie przyszły aktor spędził dzieciństwo, ale jeszcze w czasie trwania wojny wraz z rodzicami przeniósł się do Krakowa. Jeszcze zanim rozpoczął karierę aktorską pracował jako… intendent w Centralnej Poradni Ochrony Macierzyństwa i Zdrowia Dziecka.

Studiował w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej, którą ukończył w 1954 roku. Rok później debiutował na scenie Teatru im. Żeromskiego w Kielcach. Potem znalazł się w zespole nowej sceny - Teatru Ludowego w Nowej Hucie. Brał udział w przedstawieniu inauguracyjnym, grał wtedy Morgala w „Krakowiakach i góralach” Wojciecha Bogusławskiego w inscenizacji Leona Schillera i reżyserii Wandy Wróblewskiej (1955). Na nowohuckiej scenie współpracował przede wszystkim z Jerzym Krasowskim, a także z Krystyną Skuszanką. W ich inscenizacjach stworzył pierwsze znakomite kreacje.

W tym zespole chciało się pracować, a większość tego, co umiem w zawodzie zawdzięczam Krasowskiemu

— wspominał po latach w „Dzienniku Polskim”.

W 1964 roku Pyrkosz przeniósł się z Krakowa do Wrocławia, do Teatru Polskiego, którym w latach 1965-1972 kierowali Skuszanka i Krasowski. Nadal grał dużo w spektaklach dyrektorskiego tandemu. Z wrocławską sceną był związany do 1975 roku. We Wrocławiu zaczął również występować w kabarecie „Dreptak”.

Od drugiej połowy lat 70. Pyrkosz występował w Warszawie. W latach 1975-1981 był aktorem Teatru Polskiego - zagrał tam m.in. Podkolesina w „Ożenku” Mikołaja Gogola (reż. Jerzy Rakowiecki, 1978). Później, na krótko, związał się z Teatrem Studio (1981-1982) i Teatrem Rozmaitości (1982-1983). Od 1983 roku przez siedem lat występował w Teatrze Narodowym. Właśnie tam jego droga artystyczna ponownie zbiegła się z działalnością Krasowskiego i Skuszanki - artyści w stanie wojennym, po odwołanym ze stanowiska Adamie Hanuszkiewiczu, objęli dyrekcję narodowej sceny. W latach 90. Pyrkosz współpracował ze stołecznymi Teatrem na Woli i Teatrem Ochoty.

Czytaj dalej na następnej stronie