Twardziel. Twardziel drący Pismo Święte i nazywający je gównem. Twardziel z wymalowaną buźką, który bohatersko rzucił rękawicę klerykalnemu państwu, i wraz z Dodą Elektrodą bawił się w szerzącego wolność od koloratki zblazowanego Bonniego i Clyde’a antyklerykalizmu. Twardziel chwalący się w **„Guardianie”, że szatan symbolizuje bliskie mu wartości, czyli „„niezależność, autonomię, wolną myśl, wolność i inteligencję”.

Chodzi też pewnie o kult siły, pogardę dla słabszych, zwodzenie maluczkich i sprzeciw wobec Boga. Siłę czystą, nadludzką, która objawia się w lubością u wielu satanistycznych muzyków do paradowania w mundurach Wermachtu. Dlaczego akurat Wermachtu? Bo noszenie mundurów SS jest traktowane jak szerzenie symboli nazistowskich . Oto twardziele. Twardziel Nergal nie musiał uciekać się do takich sztuczek. Twardziel, któremu bliskie są szatańskie nauki mógł paradować w mundurze na planie komedii niegdyś wielkiego reżysera, który dziś musi sprzedawać film za pomocą „jasełkowego satanisty”. Twardziel, który by podkreślić swoją miłość do szatana, który przecież tak fajowo wygląda z twarzą Ala Pacino, Roberta de Niro i Gabriela Byrne’a nagrał nawet płytę o arcy-oryginalnym tytule „The Satanist”. Jasełkowe to wszystko?

Prawie. O jasełkach i rozmowie z ks. Bonieckim czy zasiadaniu w jury szoł w TVP Nergal pewnie marzył leżąc na zimnej posadce ruskiego pierdla. Pierdla, które skasowało twardzielską napinkę szybciej niż trwało podarcie Pisma Świętego przez naszego scenicznego twardziela.

To było Guantanamo i Armageddon, tak mogę opisać naszą noc w areszcie. Ściany były wysmarowane ekskrementami, chyba świeżymi. Nie mogliśmy wyjść do toalety. Nasi rosyjscy fani przywieźli nam z pobliskiego fast-foodu kawę i jedzenie, oni też byli zaszokowani tym, co się stało

— napisał „Adaś twardziel”.

Chyba tylko z powodu posiadania instynktu samozachowawczego nie użył słowa „PIEKŁO” w opisie tego co go spotkało w Rosji, po tym jak on i reszta wymalowanych laleczek z Behemotha zostało zatrzymanych przez władze pod wydumanym pozorem. Czy zatrzymanie wrogów Pana Jezusa z gitarami ma związek z protestami aktywistów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, którzy nie życzą sobie plucia na krzyż w Rosji? Możliwe. Może jednak „metalowi desperados” padli ofiarą pijarowej rozgrywki dyktatora Putina, który na bazie przywiązania do tradycji buduje cynicznie kagiebowso-carską Rosję.

Choć nie mam żadnych złudzeń co do charakteru władz w Rosji,  i daleko mi do propagandy pożytecznych idiotów oraz agentury putinowskiej, która mówi o Putinie- chrześcijańskim odnowicielu, to jakoś nie mogę się zebrać do pożałowania Nergala i jego trupy grajków. Nie chodzi nawet o to, że nieszczęście spotkało ludzi, których poglądami się brzydzę, i dlatego cieszę się, że dopadły ich łapy coraz bardziej totalitarnego reżimu człowieka, który może podpalić Europę. Nie czuję radości z tego powodu. Jednak patrząc na łzawe wpisy „Adasia” z Facebooka, jego płaczliwe narzekania na stan celi w kontekście jego twardzielskiej miny z koncertów są po prostu żałosne.

Armageddon i Guantanamo na „dołku” w Rosji? Szczególnie użycie pierwsze biblijnego słowa wydaje się być znamienne. Ten facet w wywiadach podkreśla przywiązanie do szatana, czyli kultu siły, czystego zła, pogardy dla słabszych. Pielęgnuje on moc upadłego anioła, który rzucił wyzwanie Bogu. Ba, powołuje się na siłę, którą może pokonać jedynie Jezus, czyli siłę nadludzką. I, wybaczcie za ten prostacki język, ale rzygać mi się chcę jak widzę płaczliwy ton muzyka, który zderzył się z realnym światem. Światem, gdzie zło naprawdę istnieje  i dotyka miliony zwykłych ludzi. Łatwo jest onanizować się jasełkowym satanizmem w modnej knajpie i na kanapie u Wojewódzkiego, nieprawdaż? Łatwo jest pielęgnować ideologię, która krzywdzi w realnym świecie tak wielu ludzi. Co się zaś dzieje, gdy pojawi się realne zło?

Tyle właśnie wart jest satanizm przebierańca Nergala. Tyle warta jest jego męskość, która zamyka się w scenicznym makijażu i darciu Pisma Świętego. Oto twardziel. Oto celebryta XXI wieku.

Łukasz Adamski