Jeśli w Łodzi wybiorą do Strasburga skończonego łobuza w spódnicy, czyli Ewę Wójciak, oznaczać to będzie niechybnie,że staliśmy się społecznością kompletnie zdegenerowaną, zdziczałą i zidiociałą.

Można wyznawać poglądy lewicowe, nawet skrajne, można używać ostrego języka, posługiwać się czasem słownictwem nieobyczajnym, ale publiczne wystąpienie Wójciak po wyborze nowego papieża dyskwalifikuję ją całkowicie i powinno wyrzucić na margines życia publicznego.

Powiedzieć po konklawe, że „wybrali ch…”, to przecież już nie krytyka nowego Ojca Świętego, ale próba świadomego splugawienia osoby, która przez miliony wiernych uznawana jest za następcę św. Piotra, a także Jana Pawła II.

Wójciak w swym całkowitym zdziczeniu i rezygnacji z używania rozumu, zastępując dyskusję, choćby najostrzejszą, chamstwem przynależnym najwyżej pijanej żulii, ustawiła się wśród jej hersztów. Można przypuszczać, że nawet wśród tysięcy kryminalistów nie znalazłaby się osoba, wypowiadająca się podobnie o nowym biskupie Rzymu.

Nie tylko jej samej zawdzięczamy jednak ten niespotykany awans ordynarnej nachalności. Na łódzką listę wprowadził ją dość podobny typ o nazwisku rozpoczynającym się na literkę p. Zasłynął wówczas, gdy w knajackim studiu począł wymachiwać własną podobizną i symbolem własnej partii zarazem. Od niego wymagać zbyt wiele nie można, więc idźmy dalej.

Po łobuzerskim występie Wójciak nie wyrzucił jej z posady dyrektora poznańskiego teatru prezydent tego miasta, nie zareagował jak należy także minister kultury. Obydwaj zasłużyli tym samym na wylanie z pełnionej funkcji z dnia na dzień. Gdyby choć jeden z nich zareagował, jak na reprezentanta cywilizowanego państwa przystało, problem chama na publicznym stanowisku zniknąłby natychmiast; prawdopodobnie ciemny typ z Biłgoraja nie odważyłby się na kolejną bezczelna prowokację. 

Łodzianie, zróbcie coś, by przywrócić elementarny porządek estetyczny. Czy taki ktoś może Was reprezentować? Gdziekolwiek na świecie…