Odsłonięto pomnik rotmistrza Pileckiego w Warszawie. Nareszcie – chciałoby się powiedzieć.

Dlaczego trwało to aż tak długo? Komu wciąż przeszkadza heroizm tego dzielnego żołnierza, szlachetnego, wrażliwego i inteligentnego człowieka, obdarzonego ponadto talentem artystycznym? I dlaczego wciąż nie doczekaliśmy się mega-produkcji filmowej o bohaterze, którego biografia jest gotowym scenariuszem sensacyjnego, wojennego filmu?

Pytanie nie jest wbrew pozorom retoryczne. Jeśli Witold Pilecki był wielkim polskim patriotą, to kim są jego sadystyczni mordercy, elita ubeckiej machiny PRL? Jaki rodowód mają resortowe dzieci i wnuki ww., których kariery powyrastały na tamtych (i kolejnych) zbrodniach dokonywanych na polskim narodzie?

Na zdradzie, krwi i kłamstwie nie wyrośnie nic dobrego. To, że mamy dziś aż tak skundloną część naszego społeczeństwa jest wyłącznie wynikiem tamtych mordów założycielskich.

Nie byłem nigdy za odpowiedzialnością dzieci za zbrodnie rodziców. W „Odzie do narodu” (z tomiku „Pro publico bono”) pisałem nawet:

(…) Jeśli ojciec twój zbłądził, dziad Ojczyznę zdradził

Nie pozwól, by twe losy Fatum dziś prowadził…

Sam wybierz swoją drogę, poszukaj w sumieniu

Prawdy, Dobra i Siły – byś się mógł odmienić… (…)

Czasami to działa. Znam liczne przypadki odcinania się potomków resortowych rodziców od komunistycznej ideologii przodków. Polska i jej unikatowa historia mają specyficzny dar przyciągania; młodzi ludzie podświadomie wolą stanąć po stronie heroizmu, piękna i dobra niż tchórzostwa, podłości i zdrady.

Istnieje (niestety!) znaczna grupa ludzi z polskimi paszportami, która zionie nienawiścią do wszystkiego, co tradycyjnie polskie. Ich wykrzywione nienawiścią twarze widzimy na zadymach „totalnej opozycji”, KOD, słyszymy na kontrmarszach miesięcznicy smoleńskiej we wściekłym ujadaniu tzw. „Obywateli RP” (bliższa prawdy byłaby nazwa „Towarzyszy PRL”).

Nie dziwię się, że „totalniacy” postawili sobie za priorytetowy cel zlikwidowanie IPN. Na razie bezskutecznie.

Udało się wreszcie rozpocząć poszukiwania szczątków „Żołnierzy Wyklętych” pod marmurowymi grobowcami ich katów, których celowa lokalizacja miała uniemożliwić dotarcie do szczątków naszych bohaterów. Mam nadzieję, że wznowione prace na „Łączce” pozwolą na odnalezienie i godny pochówek zidentyfikowanych po latach kości najdzielniejszych z nas.

Poniżej – wiersz, który dedykuję prof. Krzysztofowi Szwagrzykowi i jego współpracownikom, w większości młodym wolontariuszom.

Kochani! Wielkie dzięki za to, co robicie dla pomordowanych i skazanych na zapomnienie polskich patriotów. Rzeczpospolita wam tego nie zapomni!

UPIORY I LUDZIE

Pod cmentarnym murem

Na łączce zielonej

Biegały za piłką

Dzieci rozbawione

I tylko czasami

Dziwiły się z rana

Skąd ta ziemia świeża

I darń rozgrzebana

Pod cmentarnym murem

Nocami chmurnymi

Ludzie jak upiory

Doły ryli w ziemi

Z ciężarówek ślepych

Po dach ładowanych

Zrzucano jak worki

Ciała rozstrzelane

Pod cmentarnym murem

Drzewa wnet wyrosły

Dzieci w świat odeszły

W życie swe dorosłe

Wapno rozłożyło

Kości pogrzebanych

Ludziom jak upiory

Medale rozdano

Pod cmentarnym murem

Ale z drugiej strony

Stworzono Aleję

Wielce Zasłużonych

Czasem gra orkiestra

Przemową ktoś nudzi

To bliscy żegnają

Upiory – jak ludzi

Murem rozdzieleni

A w tej samej ziemi

Leżą obok siebie

Krzywdzący… Skrzywdzeni…

Tam marmur grobowców

Tu krew w każdej grudzie

Wstaną na Sąd Boży

Upiory… I Ludzie…

PS I jeszcze – z płyty „Obudź się, Polsko” - „Ballada o rotmistrzu Pileckim”. Nie usłyszycie jej w radiu czy telewizji. Za mało skoczna?