Nowa Prawica uważa, że w interesie Polski leży istnienie Samoistnej Ukrainy – niezależnej i od Federacji Rosyjskiej, i od Unii Europejskiej. Wejście Ukrainy zarówno do UE, jak i do ZBiRU, znacząco pogorszyłoby sytuację geopolityczną Polski.

Dlatego z radością witaliśmy stawianie Ukrainie dziwnych warunków – by np. zlekceważyli wyroki sądowe i wypuścili p. Julię Tymoszenko. Równie radośnie witamy naciski wywierane przez polskich polityków na Ukraińców, by weszli do UE; musi to ich odstraszać równie skutecznie, jak Polaków w 1945 od wstąpienia do Związku Sowieckiego odstraszaliby politycy ukraińscy przyjeżdżający masowo, by nas do tego namówić.

Inną sprawą są intencje polityków. Nie wątpimy, że prezes Jarosław Kaczyński posłusznie i z przekonaniem popiera ustalenia Okrągłego Stołu podporządkowujące nas lewicy europejskiej i chce, by Ukraina wstąpiła do UE. W tym celu gotów jest nawet bratać się z OUN, UPA czy banderowcami.

W 2004 r. polscy politycy na polecenie z Brukseli i Waszyngtonu gorliwie popierali ich faworyta, p. Wiktora Juszczenkę. Potem przyznawali, że był to błąd – za który zapłaciliśmy utratą zaufania na Ukrainie. Nowa Prawica ze zdumieniem dostrzega, że obecnie z entuzjazmem powtarzają dokładnie ten sam błąd.

Nie bierzemy w tym udziału i zdecydowanie to potępiamy.