Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych Okręgu Podbeskidzie zwrócił się do szefa MON o zdegradowanie Tadeusza Pietrzaka, generała brygady Ludowego Wojska Polskiego do stopnia szeregowca. Pietrzak brał udział w operacji UB o kryptonimie „Lawina” w 1946 r., podczas której zostali zamordowani żołnierze oddziału NSZ pod dowództwem kapitana Henryka Flame ps. „Bartek”.

 

Pietrzak początku września 1946 został dołączony, jako jedyny funkcjonariusz MO, do grupy ok. 70 funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego podległych Wojewódzkiemu Urzędowi Bezpieczeństwa Publicznego w Katowicach, którzy na Opolszczyźnie dokonali mordu na żołnierzach NSZ ze Zgrupowania Partyzanckiego „Bartka”. Brał udział w likwidacji pierwszej grupy, około 30 partyzantów. W czasie dokonywania zbrodni przez funkcjonariuszy został ranny.

Wcześniej dowodził oddziałem milicji, który został rozbity podczas potyczki. Nie można wykluczyć, że jego udział w akcji przeciwko żołnierzom „Bartka” był dla Pietrzaka swego rodzaju karą dyscyplinarną

– uważa Bogdan Ścibut ze Związku Żołnierzy NSZ.

Uczestnik zdarzeń, funkcjonariusz UBP Józef Pytel w publicznym wystąpieniu „Walka z reakcyjnym podziemiem 1944-1947” wspominał, że w czasie popełniania zbrodni Tadeusz Pietrzak rzucał granaty do budynku, gdzie zakwaterowano partyzantów.

Do zbrodni na żołnierzach NSZ doszło we wrześniu 1946 roku. Egzekucja żołnierzy z oddziału „Bartka” była dokładnie zaplanowana przez funkcjonariuszy UB. Według ustaleń śledczych, w Barucie zginęło co najmniej 150 partyzantów. UB dokładnie zatarło ślady akcji.

Operacją dowodził oficer UB Henryk Wendrowski. Skontaktował się z oddziałem „Bartka” w rezultacie perfidnej gry operacyjnej Urzędu Bezpieczeństwa – jako „kapitan Lawina z Centrali”.

Śledztwo w sprawie zamordowania partyzantów z oddziału kpt. Henryka Flame prowadził przez 9 lat pion śledczy IPN w Katowicach. W 2010 roku zostało umorzone.

Śledztwo zostało umorzone, bo ustaleni przez nas sprawcy zbrodni nie żyją. Mimo zakrojonych na dużą skalę poszukiwań nie udało się nam odnaleźć grobu pomordowanych

– twierdził wówczas prokurator Piotr Nalepa z IPN.

Jednak z akt sprawy wiadomo, że Pietrzak, przesłuchiwany kilka lat temu przez prokuratora IPN jako świadek w sprawie tej zbrodni przyznał, że brał udział w tej akcji. Wszystko doskonale pamiętał, miał jedynie problem z przypomnieniem sobie nazwisk.

Mamy nadzieję, że IPN powróci do jego zeznań i wyjaśni jego udział w tej zbrodni

– dodaje Bogdan Ścibut.

Od lipca 1946 roku w oddziale „Bartka” działali agenci bezpieki. Ubecy podając się za przedstawicieli sztabu Obszaru Zachodniego NSZ zorganizowali fikcyjny przerzut części zgrupowania na ziemie zachodnie, skąd żołnierze rzekomo mieli być przerzuceni do amerykańskiej strefy okupacyjnej. Henryk Flame zdołał uciec. Po ogłoszeniu amnestii ujawnił się w marcu 1947 roku w Cieszynie. 1 grudnia 1947 roku został zabity przez milicjanta Rudolfa Dadaka w Zabrzegu koło Czechowic-Dziedzic.

Podczas śledztwa IPN udało się ustalić zleceniodawców zbrodni. Byli wśród nich Roman Romkowski - wiceminister ówczesnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i szef UB, oraz wysoko postawieni funkcjonariusze UB: Władysław Śliwa; Leon Wajntraub; Włodzimierz Ossowski i Jerzy Iwański. Jednym z funkcjonariuszy odpowiedzialnych za mord był też - według ustaleń IPN - Czesław Gęborski, który w 1945 r. był komendantem obozu dla przesiedlanych po wojnie Ślązaków w Łambinowicach na Opolszczyźnie. Był oskarżony o spowodowanie śmierci 48 więźniów obozu. Zmarł przed zakończeniem swego procesu.

Oddział „Bartka” był największym antykomunistycznym ugrupowaniem na Górnym Śląsku i w Beskidach. Liczył kilkuset żołnierzy i podobną liczbę współpracowników. Stoczył wiele walk z UB i KBW. Najgłośniejszą akcją było zajęcie 3 maja 1946 roku miejscowości Wisła w Beskidach.

 

Kim jest Pietrzak?

Tadeusz Wacław Pietrzak s. Szymona (ur. 27.08.1926 w Pacynie powiat Gostynin, woj. warszawskie ) – funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL, generał brygady Ludowego Wojska Polskiego, komendant główny MO, wiceminister spraw wewnętrznych PRL.

Kim jest Tadeusz Pietrzak? Z zawodu elektromonter. Od 1942 w Gwardii Ludowej a następnie Armii Ludowej w Warszawie – „Batalion Czwartaków”. Opuścił Warszawę w lipcu 1944 r. i przeszedł na sowiecką stronę.

Objął dowództwo Kompanii Polityczno-Wychowawczej MO w Otwocku. W połowie października 1944 r. przerzucony wraz z grupą rozpoznawczą tzw. Sztabu Partyzanckiego, z którą rozpoznawał struktury polskiego państwa podziemnego w Sochaczewie i okolicach. Od czerwca 1945 r. służył w Milicji Obywatelskiej. W latach 1945-1947 dowódca kompanii operacyjnej KWMO w Katowicach. 1949-1954 na kierowniczych stanowiskach w MO – był nawet komendantem wojewódzkim MO w Warszawie. Od 1954 r. do 1956 r. był komendantem wojewódzkim MO w Poznaniu.

Pod koniec 1956 r. przeszedł do wojska i pełnił obowiązki zastępcy szefa Głównego Zarządu Informacji WP, a następnie zastępcy szefa Wojskowej Służby Wewnętrznej. W kolejnych latach był zastępcą szefa Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego LWP oraz dowódcą podległych MSW Wojsk Wewnętrznych (1963-1965). Jesienią 1963 mianowany generałem brygady. Rok później uzyskał tytuł doktora nauk wojskowych.

W latach 1965-1971 był komendantem głównym Milicji Obywatelskiej, a od 1968 do 1978 r. - wiceministrem spraw wewnętrznych PRL. W grudniu 1970 r. uczestniczył w naradzie w gabinecie I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki, podczas której podjęto decyzję o użyciu broni wobec protestujących na Wybrzeżu.

W latach 1978-1983 był ambasadorem PRL w Budapeszcie. W latach 1969-1976 i 1983-1990 był prezesem Naczelnej Rady Łowieckiej Polskiego Związku Łowieckiego.

 

Ordery i odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Grunwaldu III klasy, Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1964) dwukrotnie Krzyżem Walecznych, radzieckim Orderem Czerwonego Sztandaru, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem 40-lecia Polski Ludowej, Złotym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny i Złotym Medalem Za zasługi dla obronności kraju.

 

 

----------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------

Do nabycia wSklepiku.pl!

"Operacja "Lawina" Dzieje przemilczanej zbrodni UB"