Pamiętają pewnie niektórzy z Państwa, słynną z czasów reformy emerytalnej reklamę, a potem dowcip o Staśku, który najpierw namawiał do oszczędzania w Funduszu Bankowym słowami „Stasiek mówi bankowy”, a potem, kiedy jeden z klientów przyszedł po swoje pieniądze, już po latach i spytał sekretarkę, co ma do powiedzenia Stasiek na temat pieniędzy klienta, po chwili dowiedział się, że Stasiek mówi …"spier…".

Nikt nie przypuszczał, ileż gorzkiej prawdy zawierał ten dowcip. Jeśli ktoś myśli, że przypomnienie historyjki o Staśku jest wstępem do rzucania gromów na temat ostatnio prezentowanej i szeroko krytykowanej koncepcji wypłat programowanych z OFE to jest w poważnym błędzie. To co obserwujemy od wczoraj w mediach, szat rozdzieranie, gromów rzucanie to z jednej strony perfidna gra polityczna, a z drugiej rezonans naiwnych, albo chcących za takich uchodzić polityków, chętnie jeszcze załamujących ręce nad losem emerytów.

Ale od początku. W swoim czasie pisałem o reformie wieku emerytalnego, zwracając uwagę na fikcyjność tych działań, bez reformy ZUS, potem przekonywałem, że utrzymanie ZUS jako elementu budżetu, w spadku po komunistycznej reformie z 1951 r i „przykrycie” jego problemów reformą OFE było w gruncie rzeczy działaniem fikcyjnym. Jego rzeczywistym efektem były fortuny zarządzających i zasilenie polskiego rynku kapitałowego oraz finansowanie długu państwowego. Emeryci znaleźli się na końcu łańcucha pokarmowego. Oczywiście OFE nie załatwiło problemów rosnącego zadłużenia  ZUS, natomiast stało się łakomym kąskiem dla intensywnie zadłużającego się pod rządami Vincenta R. budżetu. Zapach forsy kusił i …dwa lata temu nastąpił skok. Z nieefektywnego OFE zabrano pieniądze, czyniąc je jeszcze mniej efektywnymi, za to w atmosferze propagandy racjonalności ekonomicznej i sprawiedliwości społecznej.

A właśnie dwa dni temu ujawniono wspomnianą koncepcję wypłat programowanych - Vincent R. publicznie odegrał prawie przekonywający spektakl szoku i obrzydzenia. Było bosko. Teatr jednego aktora. Tło stworzyły wcześniejsze wypowiedzi Donalda T. o empatii i konieczności pochylania się nad ludzką niedolą. Tylko nikt nie zadał pytania jaki jest rzeczywisty powód takiej propozycji? Odpowiedź na pytanie jest stosunkowo prosta i niepotrzebna jest tu jakakolwiek wiedza ekonomiczna. Oczywiście z PR-owego punktu widzenia propozycja OFE to klasyczny strzał we własna stopę, ale i tu wielu czytelników żachnie się i zaprotestuje, to pomysł racjonalny- fundusze w obecnej i okrojonej formie na emerytury nie zarobią. Po prostu. A gwoździem do ich trumny działania rządu sprzed dwóch lat. Na marginesie bez żadnej zgody społecznej. A Vincent R., jak dziecko, wyrywające kolejne nóżki muszce publicznie rozpaczał nad cierpieniem owada.

Jest jeszcze jedno dno tej kwestii - koncepcja wypłat obnażyła krach systemu emerytalnego w Polsce, niezależnie od czasu pracy Polaków. To nie „wredota” funduszy ale sygnał głębokiego krachu. Oczywiście władza niczego nie próbuje rozwiązać, natomiast ma pretekst do likwidacji OFE-wroga ludu. No dobrze a co potem? Koncepcji nie ma żadnej, demografia leży, a jakoś nikt z rządzących nie mówi nic o reformie ZUS, który jest jednak podstawowym dostarczycielem świadczeń emerytalnych. Nie miejsce tutaj na dyskusję o koncepcjach PIS, zbyt ogólne i „nadoptymistycznie” socjalne, natomiast jeśli obecnie rządzący przez najbliższe lata nie zrobią nic w tej kwestii, to dziura budżetowa, która powstanie może nie być do zasypania i żadne najsłuszniejsze nawet pomysły nowej władzy nie dadzą pozytywnych skutków.

Obserwujemy zatem preludium do kolejnego skoku na nasza kasę – nam emerytom i rencistom nic to nie da ( piszę "nam", bo sam jestem rencistą) natomiast poprawi wirtualną księgowość i pozwoli dalej zadłużać nas – bo państwowych pieniędzy nie ma, są tylko obywateli. To taki prezent na Święta Wielkanocne. Nie ma prezentów na Wielkanoc? No właśnie.