Janina Paradowska, Michał Komar, Paweł Wroński i Adam Szostkiewicz, czyli skład gwarantujący nietuzinkowy opis rzeczywistości. Znów okazali się lepsi od oryginału, czyli Centrum Informacyjnego Rządu.

Czy da się bardziej zachwycać sukcesami Donalda Tuska i jego ekipy niż robi to sam premier? Oczywiście. Oto dowody z końcówki Poranka radia TOK FM:

Szostkiewicz:

Stała się rzecz wielka, tzn. dostaliśmy wielkie pieniądze na dalszą modernizację w Polsce. Obowiązkiem premiera jest o tym mówić od rana do wieczora. Nie tylko tłumaczyć, co wielkiego się stało, ale też pytać się opinii publicznej, jak te ogromne pieniądze rząd ma zagospodarować (…)

Paradowska:

Mnie zdziwiło to, że konferencja, która była o pieniądzach, została przykryta byle jaką informacją o tym, że mają być zmiany, bo przecież wiadomo, że media się rzucą na zmiany, a nie będą mówiły o tych pieniądzach. Ja tego nie rozumiem.

Szostkiewicz:

Dlatego psim obowiązkiem szefa rządu jest w takiej sytuacji po prostu, że tak powiem, przywracać właściwą proporcję, właściwą hierarchię (…)

Wroński:

Ale mediów to nie interesuje.

Szostkiewicz:

No sorry, ale na tym się poznaje przywódcę politycznego. On ustawia tę agendę.

Paradowska:

Premiera nie interesuje to, że ma sukces?

Wroński:

Nie, media. Bo to już jest przyklepane, dostaliśmy te pieniądze… Natomiast ja się zgadzam, bo to przesunięcie przywództwa jest niezwykle istotne. Ja uważam, że rząd powinien pokazać panią minister Bieńkowska w ogóle. To jest osoba, którą ja bardzo cenię, jest bardzo sympatyczna. Do tej pory najczęściej występowała tłumacząc się z różnych rzeczy zawalonych, najczęściej nie przez nią. Ona była taką usprawiedliwiającą się. Nie, ona ma być jedną z osób, która będzie regulowała przepływ olbrzymiego strumienia pieniędzy, a nie tłumaczyła się z wpadek.

Paradowska:

Ja uważam, że pani minister Bieńkowska musi uzyskać wsparcie dlatego, że ona jest znakomita ekspertką, ona się na tym zna, natomiast nie jest osobą polityczną.

Szostkiewicz:

Ale od wsparcia politycznego jest właśnie premier, na miłość boską!

Wroński:

Niech ją pchnie troszkę do przodu, w pierwszy szereg.

Komar:

Może byśmy przypomnieli tym PR-owcom, którzy zajmują się PR-em rządu…

Paradowska:

…w ogóle się nie zajmują PR-em.

Komar:

To ja bym przypomniał, że najlepszym PR-em rządu jest opowieść o jego sukcesach oraz opowieść o kłopotach związanych z uzyskaniem tych sukcesów. Tzn. opowieść o ciężkiej pracy, która wymaga ogromnych poświęceń, niekiedy wiążących się z potknięciami, ale, jak widzimy, skoro te 300 ileś jednak będzie zgodnie z obietnicą.

Szostkiewicz:

No, nawet więcej – 400.

Komar:

No to z tego coś powinno wynikać dla PR-u.

Paradowska:

No, nikt się tym nie zajmuje?

Szostkiewicz:

Nie raz mówiłem o tym i dzisiaj też mówię, że ci, którzy się mają zająć tym, co się nazywa public relations, a więc komunikacją publiczną, społeczną, no jak gdyby są nieaktywni, a premier z różnych powodów sprawia wrażenie, jak gdyby mu w sumie to odpowiadało, bo on wychodzi na takiego skromnego. Że on nie będzie tutaj się chwalił, co dał Rzeczpospolitej, dla Polaków załatwił…

Paradowska:

Nie, no chwali się. On mówi, że to był najszczęśliwszy dzień w jego życiu.

Szostkiewicz:

No i to było spontaniczne i dosyć – mi się wydaje – szczere. I trzeba się tego trzymać. Przekaz musi być spójny.

Paradowska:

A skończy się na tym, że minister Cichocki pójdzie do ministra Arabskiego i będziemy mieli.

Szostkiewicz:

Skończy się na tym, że ten naprawdę wielki sukces dający naprawdę wielką perspektywę nie tylko dla naszych pokoleń, ale też dla dzieci i wnuków zostanie przykryty przez te wszystkie nonsensy i bzdury codzienne polityczne.

Wroński:

Problem polega troszeczkę na czym innym tej ekipy. Otóż ona stała się ofiarą własnej dyplomatycznej perfekcji [w tle słychać tłumiony śmiech - przyp. red.], bo zwróćmy uwagę, że już przed szczytem było wiadomo, że powstał klub przyjacieli spójności…

Paradowska:

…przyjaciół.

Wroński:

…przyjaciół, w którym jedną z głównych ról odgrywała Polska. Minister Sikorski objeżdżał kraje Grupy Wyszechradzkiej i wszystkie kraje Grupy Wyszechradzkiej mówiły, że tutaj będziemy działać wspólnie z Polską. Zawiązaliśmy alians z Francją w kwestii dopłat bezpośrednich. Anglicy mówili, że oczywiście cięcia, ale nie dotyczą one Polski. Niemcy, które się skłaniały w stronę brytyjską mówiły: no tak, ale z Polską, to nie. Więc byliśmy obstawieni ze wszystkich stron. Więc cały ten dramat, który miał się rozegrać – te negocjacje, walka do upadłego (…) nie dotyczył Polski. Bo myśmy wcześniej zadziałali tak, że ta kwota była niezagrożona. I to jest problem tej ekipy. Naprawdę. Za dobrze zadziałała.

Paradowska:

No, proszę bardzo optymistycznie jednak

Szostkiewicz:

Ale de facto krytycznie.

 

Brawo! Te wszystkie ministerialne nagrody zdecydowanie bardziej należą się radiowemu towarzystwu na Czerskiej.

My przyznajemy dla całej czwórki zbiorową nagrodę (pod)lizaka.

Gratulujemy!

znp