Co by było, gdyby jakiś działacz PO napisał na swoim blogu: "Czy można w Polsce zrobić referendum nad projektem zastrzelenia Kaczyńskiego i zbierać pod takim projektem podpisy? Żeby zastrzelenie go jak psa było legalne"?

 

Byłabym oburzona. Tak samo jak oburza mnie ten wpis: "Czy można w Polsce zrobić referendum nad projektem zastrzelenia Tuska i zbierać pod takim projektem podpisy? Żeby zastrzelenie go jak psa było legalne”. Działacz PiS Artur Nicpoń przekroczył granice. Tak po prostu nie wolno pisać o nikim. Ani o Tusku, ani o Kaczyńskim, ani o Komorowskim ani o Palikocie, ani o nikim innym. Bo to dowód politycznego zezwierzęcenia.

 

Zaraz usłyszę, że Nicpoń nie miał na myśli tego, co napisał. Bo w kolejnym zdaniu jego wpisu czytamy: "Kumasz, skoro można majdrować przy dzieciach w fazie prenatalnej i można sobie głosować, czy je zabić czy nie, to czy tak samo można z Tuskiem?". Rozumiem, że Nicpoń w ten kontrowersyjny sposób odnosił się do prawa o aborcji. Jednak moim zdaniem szlachetna intencja nie usprawiedliwia takiego wpisu. Polityk pojechał po bandzie i przesadził.

 

Podobnie jak nic nie usprawiedliwia, w mojej ocenie, Sikorskiego, który chciał dorzynać watahy, ani Palikota, który mówił: zastrzelimy Jarosława Kaczyńskiego, wypatroszymy i skórę wystawimy na sprzedaż w Europie, ani też Rafała Grupińskiego, który niedawno twierdził, że dla Jarosława Kaczyńskiego nie ma  w Polsce miejsca czy Stefana Niesiołowskiego, który zionie nienawiścią, gdy tylko otworzy usta.

 

Jednak widzę pewną różnicę. O ile Nicpoń został zawieszony w prawach członka PiS, o tyle Sikorski, Niesiołowski czy Grupiński, a długo także Palikot, dostawali w partii brawa za swoje słowa. Premierowi zdarzyło bąknąć o Niesiołowskim, że nie odpowiada za jego słowa. Jeśli więc Donald Tusk chce łagodzić język debaty publicznej, niech zacznie od swoich kolegów. I już wtedy będzie żyło się lepiej.