1. MISTRZ STRACONYCH PODAŃ - ZMARNOTRAWIENIE POLSKIEGO POTENCJAŁU. Donald Tusk nie tylko nie potrafił wykorzystać faktu, że Polacy - pomimo kryzysu - swoim wysiłkiem i przedsiebiorczością wypracowali coroczny wzrost PKB, to jeszcze swoimi błędnymi decyzjami wprowadził Polskę w samo centrum europejskiego kryzysu.  To tak jakby napastnik kiksował za każdym razem, gdy dostaje dobre podanie na wprost bramki. Kryzys europejski stanowił szansę  na zdobycie silniejszej pozycji Polski na arenie międzynarodowej. Jak można było tak zmarnotrwawić potencjał, głoszonej wszem i wobec, "zielonej wyspy"?  Przecież, jeśli byliśmy nią naprawdę, a nie tylko w propagandzie, to kryzys powinien stworzyć nam niepowtarzalną szansę na ekspansję międzynarodową  - gdy inni pogrążeni byli w chaosie i panice trzeba było odważnie wkroczyć na arenę europejską i światową i i walczyć o silną pozycję w międzynarodowych organizacjach gospodarczych czy na rynkach światowych. Tymczasem rząd Tuska działał przez 5 lat tak, że dziś Polska znalazła się w centrum kryzysu i nie uzyskała żadnych mocnych kart. Pytanie brzmi zatem: czy to nieudolność, czy raczej realny obraz rzeczywistości? Są dwie możliwe odpowiedzi: zielonej wyspy nigdy nie było, więc i nie było z czym siadać do gry albo też podjęto skrajnie błędne decyzje strategiczne i ich konsekwencją było wyciągnięcie Polski w orbitę kryzysu. Fakt jest faktem, że dziś nie mamy nic do powiedzenia w ważnych sprawach międzynarodowej i europejskiej polityki gospodarczej i jesteśmy z tego punktu widzenia "krajem nieistotnym".

2. MISTRZ DESTRUKCJI  - ZERWANIE Z KONSENSUSEM W POLSKIEJ POLITYCE MIĘDZYNARODOWEJ. Do czasów objęcia rządów przez Donalda Tuska i ministra Sikorskiego obowiązywały w polskiej polityce zagranicznej 4 zasady kardynalne, wokół których panowała ogólna zgoda polityczna: po pierwsze interesem Polski jest silny i wolny region Europy Środkowej i Wschodniej, po drugie podstawą bezpieczeństwa Polski są relacje transatlantyckie, po trzecie w Unii Europejskiej Polska stawia na instytucje wspólnotowe a nie federację z hegemonią najsilniejszych państw, po czwarte ważna dla Polski jest tradycyjna obecność w systemie Narodów Zjednoczonych, która daje nam podstawę do polityki globalnej. Rząd obecny zniszczył wszystkie te trwałe wyznaczniki: wybrał opcję "Russia first" a region pózniej, optował  za europejskim wariantem polityki obronnej i nie zdecydował się na tarczę antyrakietową w Polsce, opowiedział się za federalną Europą u boku Niemiec, praktycznie wycofał Polskę z instytucji ONZ i z "błękitnych hełmów". 

3. MISTRZ NABITY NA OŚ - BŁĄD WYBORU STRATEGICZNYCH  PARTNERÓW POLITYKI EUROPEJSKIEJ i POLITYKA PODLEGŁA, czyli Polska na osi Berlin - Warszawa - Moskwa   Rząd Tuska zdecydował się na współpracę z Rosją i popieranie jej interesów na arenie międzynarodowej (w staraniach o przyjęcie do międzynarodowych organizacji gospodarczych) do tego stopnia, że np. to my lobbowaliśmy w Unii za specjalną, jednorazową zmianą prawa europejskiego w celu umożliwienia objęcia ruchem bezwizowym całego Obwodu Kaliningradzkiego,  w zamian nie otrzymując niczego zarówno w warstwie historycznej (sprawa Katynia przed Trybunałem w Strasburgu, gdzie Rosja broni się jak dawniej) jak i w warstwie biznesowej. Żadna z istotnych dla Polski spraw problematycznych z Rosją nie została rozwiązana. Na kierunku zachodnim rząd Tuska "zharmonizował" polską politykę europejską z polityką niemiecką i znowu w zamian nie uzyskał niczego, a wręcz odwrotnie koszty tej polityki ciągle rosną: rura Gazociągu Północnego blokuje standardowe pogłębienie portu w Swinoujsciu, powstaje centrum upamiętnienia wysiedleń, Polacy w Niemiczech nie mają równych praw z Niemcami w Polsce. Z tym problemem wiąże się najboleśniejszy i najtragiczniejszy element polskiej polityki zagranicznej po 2010 roku, czyli kwestia śledztwa smoleńskiego. Jeśli ktoś chce wiedzieć, co to jest polityka mentalnie podległa i jakie przynosi skutki praktyczne, to nie ma boleśniejszej lekcji niż śledztwo smoleńskie i cały pomysł, by uczynić z tragedii smoleńskiej budulec nowego pojednania polsko-rosyjskiego.

4. MISTRZ KOSZTOWNYCH BŁĘDÓW - GŁÓWNY NURT CORAZ DROŻSZY. W polityce europejskiej rząd Tuska przyjął zasadę "zanurzania Polski w UE" to znaczy godzi się nie tylko na oddawanie elementów polskiej suwerenności nawet bez debaty w kraju (Pakt EuroPlus, tzw. rekomendacje krajowe w ramach semestru europejskiego czyli weryfikacja polskiego budzetu przez Komisję Europejska wraz z zaleceniami co do polityki wewnętrznej), a na dodatek dokładamy się do funduszu stabilizacyjnego euro z rezerw walutowych NBP; w czasie obecnych negocjacji unijnych stawka ciągle rośnie - Pakt Fiskalny, wspólny nadzór bankowy, nadzór nad budżetami: Polska godzi się na coraz to nowe warunki uczestnictwa w UE i nie przekłada się to na nasz wpływ na politykę unijną. Skutkiem tej polityki jest także największa porażka negocjacyjną Tuska w Unii Europejskiej, czyli pakiet klimatyczny, który rząd przegrał, co będzie nas sporo kosztowało.

5. MISTRZ PUSTYCH PRZEBIEGÓW - Donald Tusk prowadzi politykę pustą w treści i skupioną na wizerunku  Polska nie wyszła silniejsza i bardziej wpływowa po okresie prezydencji, czas ten był i minął bez trwałych skutków (tak jak słynne przewodniczenie Parlamentowi przez Jerzego Buzka), nie udało się nikogo umieścić w ważnych instytucjach międzynarodowych (w tym osobista porażka Sikorskiego w walce o fotel szefa NATO), w zamian za realne instrumenty polityki rząd Tuska stawia na nierealne konstrukcje typu trójkąt weimarski czy trójkąt królewiecki (w obu Polska jest najsłabszym ogniwem więc nie wynosi z tego żadnych realnych korzyści). Jedynymi sukcesami międzynarodowymi Polski są jego indywidualne nagrody, które Donald Tusk chętnie przyjmuje.