Dzięki uprzejmości śp. Erazma Ciołka, w sierpniu 2010 roku mogliśmy zaprezentować na naszych łamach album niezwykłych, niepowtarzalnych zdjęć z narodzin "Solidarności". Wówczas nakładem IPN ukazał się album Autora pt. "Polska, sierpień 1980 - sierpień 1989".
Zawsze byliśmy i będziemy dumni, że śp. Erazm Ciołek zawsze czynił dla nas wyjątek i pozwalał publikować bezpłatnie swoje zdjęcia.
ERAZM CIOŁEK – ur. 1937 r. w Łodzi. Artysta fotografik, fotoreporter członek SDP.
W latach 1965–1970 pracował w Polskiej Agencji Prasowej i Centralnej Agencji Fotograficznej, a w latach 1971–1973 w redakcji tygodnika „Polityka”.
Od 1970 roku związał się na trwałe ze środowiskiem artystów plastyków.
W latach 1980–1992 poświęcił się całkowiciye fotograficznej rejestracji niezwykle ważnych dla Polski wydarzeń politycznych i społecznych.
W latach 1980–1988 pracował w Zespole ds. Kultury Regionu Mazowsze Solidarność.
W 1984–89 był członkiem podziemnego „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych” – PWA.
W 1989 organizował dział fotograficzny w powstającej redakcji „Gazety Wyborczej”.
W latach 1990–91 pracował w tygodniku „Nowy Świat”.
1991–93 w redakcji tygodnika „Spotkania”.
Od 1970 r. jest w Stowarzyszeniu Artystów i Kompozytorów Scen Polskich – ZAiKS.
Od 1972 r. jest w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich.
Od 1993 r. w Związku Polskich Artystów Fotografików.
Erazm Ciołek był autorem kilkunastu albumów o tematyce społecznej i artystycznej. Jest autorem licznych wystaw fotograficznych w Polsce i za granicą.
Pokazał również w 2001 r. wystawę swoich rysunków w galerii „Pokaz” w Warszawie.
Czasem jak się nudzi lub złości pisze coś co go interesuje – czasem publikuje.
W marcu 1968 fotografował protestujących studentów na Krakowskim Przedmieściu w okolicy UW, na terenie uczelni został zatrzymany. Po krótkim czasie go wypuszczono a po kilku dniach oddano mu aparat fotograficzny, zatrzymując jednak filmy naświetlone i nie naświetlone. Coś w rodzaju debiutu.
W latach 1980–1992 poświęcił się całkowicie rejestracji działań Solidarności – jej niezwykle ważnych dla Polski osiągnięć społecznych i politycznych.
W sierpniu 1980 r. wyjechał wraz ze Stefanem Starczewskim działaczem opozycji, (późniejszym vice ministrem Kultury i Sztuki w rządzie T. Mazowieckiego) do strajkującej Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Wpuszczono ich na teren stoczni za poręczeniem Jacka Kuronia. Tam fotografował swobodnie przebieg strajku i podpisanie porozumień sierpniowych.
Już po zakończeniu strajku, we wrześniu 1980 r. odbyły się pierwsze publiczne pokazy jego zdjęć ze strajku w Stoczni (m.in. w SDP w Warszawie).
Był pierwszym w Polsce fotografem, pokazującym ponury świat narkomanów. Mieszkał z nimi przez jakiś czas w 1981 r. w listopadzie 1981 r. w listopadzie 1981 r. w Warszawie, po raz pierwszy pokazał wystawę „Narkomani”, po raz pierwszy wbrew intencjom władz, zwracając uwagę na istnienie tego zjawiska w Polsce Ludowej.
W latach 1981–1989 był fotografem i uczestnikiem walki ludzi podziemnej Solidarności w Polsce.
Był jednym z nielicznych, którzy nie ulękli się represji i fotografowali rzeczywistość tamtych lat. Zdobył zaufanie Solidarności i uczestniczył, często jako jedyny fotograf, w spotkaniach tworzącej się państwowości.
Był aktywny w Ruchu Kultury Niezależnej, nielegalnych wystawach plastycznych i prasie podziemnej, fotografował liczne działania, koncerty, wystawy niezależnych twórców wolnych od cenzury.
Te ważne, „napłotne” dzieła informowały i podtrzymywały ludzi na duchu, w aktywnej nadziei na Wolność. Szef Komitetu Kultury Niezależnej Aleksander Wojciechowski, napisał bardzo ważną książkę o twórczości i świadomości środowiska artystów plastyków lat 80-tych – „Czas smutku, czas nadziei”. Głównym autorem zdjęć (66) w tomie jest Erazm.
W latach 1984–89 był członkiem redakcji podziemnego „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych” – PWA, w skład redakcji wchodzili równi w śród najlepszych, alfabetycznie: Jan Bryłowski, Erazm Ciołek, Jan Doktór, Stanisława Domagalska (red. naczelna), Jan Dworak, Andrzej Fedorowicz, Wojciech Giełżyński, Jacek Maziarski, Ernest Skalski i inni.
Erazm Ciołek był współtwórcą serwisu fotograficznego Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWA. Zaproszenie do ścisłej współpracy z NOWĄ złożył mu jej szef Mirek Chojecki. Dało to szerokie możliwości druku zdjęć z działania opozycji w wydawnictwach podziemia.
Mianowany przez ks. Jerzego Popiełuszkę jego osobistym fotografem, uczestniczył bez przeszkód w bogatym, religijnym a szczególnie społecznym życiu parafii św. St. Kostki w Warszawie. Szesnaście zdjęć ks. Jerzego autorstwa Erazma znalazło się na znaczkach poczty podziemnej Solidarności.
W czasie obrad Okrągłego Stołu (6.02–5.04.1989) był fotoreporterem z ramienia Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Tuż przed otwarciem obrad 6 lutego okazało się, że strona rządowa nie akceptuje w zespole Solidarności właśnie fotoreportera Erazma Ciołka. Po rozmowach i udanej interwencji Lecha Wałęsy uzyskano zgodę na przepustkę dla niego do końca obrad Okrągłego Stołu. To jednak spowodowało opóźnienie otwarcia obrad o ok. 15 minut.
Przed wyborami do parlamentu 4.06.1989 r. Erazm Ciołek (wraz z Maciejem Goliszewskim) wykonał słynną serię zdjęć do plakatów wyborczych. Kandydaci z ramienia Solidarności do parlamentu, pozowali do tych zdjęć przy boku Lecha Wałęsy. Były to pierwsze częściowo wolne wybory do parlamentu w Polsce po II wojnie światowej.
Strajk rozpoczął się 14 sierpnia 1980 roku, dość szybko jego przywódcą został Lech Wałęsa.
Przełomowe znaczenie protestu w Stoczni Gdańskiej polegało na jego solidarnościowym charakterze, wsparciu dla innych zakładów.
Stan wojenny wprowadzony 13 grudnia 1981 roku miał zdławić Solidarność.
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/144452-polecamy-zobacz-niezwykle-niepowtarzalne-zdjecia-sp-erazma-ciolka-z-albumu-pokazujacego-narodziny-solidarnosci
